TT Assen 1963

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Nederland TT Assen 1963
John Hartle (midden) met zijn teambaas Geoff Duke (rechts) en teamgenoot Phil Read.
Officiële naam 33e Dutch TT
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 29 juni 1963
Organisator FIM / KNMV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
250 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Japan Fumio Ito
Derde Vlag van Italië Tarquinio Provini
125 cc
Snelste ronde Vlag van Oostenrijk Bert Schneider
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
50 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Ernst Degner
Eerste Vlag van Duitsland Ernst Degner
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Derde Vlag van Japan Michio Ichino
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner
Eerste Vlag van Duitsland Max Deubel / Vlag van Duitsland Emil Hörner
Tweede Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson
Derde Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Zwitserland Alfred Herzig

De TT van Assen 1963 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1963. De races werden verreden op zaterdag 29 juni op het Circuit van Drenthe vlak bij Assen. Alle klassen kwamen aan de start.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

John Hartle en Phil Read in de 500cc-race.

Het lukte het team van Geoff Duke in Assen om met de zes jaar oude Gilera 500 4C te winnen, maar pas nadat Mike Hailwood met de MV Agusta 500 4C was uitgevallen. John Hartle won voor stalgenoot Phil Read. Alan Shepherd zette met de Matchless G50 zijn goede prestaties van 1962 voort en werd derde. De Gilera's bezetten nu de eerste twee plaatsen in de WK-stand.

Uitslag 500c-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera 1:05"12'2 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera +4'6 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless +2"18'6 4
4 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton +2"41'8 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton +3"09'9 2
6 Vlag van Zweden Sven-Olov Gunnarsson Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Maurice Low Matchless +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen Matchless +1 ronde
9 Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton +1 ronde
10 Vlag van Australië Raymond Shaw Matchless +1 ronde
11 Vlag van Duitsland Karl Recktenwald Norton +1 ronde
12 Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB +2 ronden
13 Vlag van Ierland John Somers Norton +2 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Edy Lenz Norton
Vlag van Oostenrijk Ladi Richter Norton
Vlag van Oostenrijk Rudi Thalhammer Norton
Vlag van Australië Dennis Fry Norton
Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland Lothar John Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Ainsworth Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta
Vlag van Nederland Joop Vogelzang Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella Matchless [1]
Vlag van Argentinië Fabián Villavelran Norton [1]
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Norton [1]
Vlag van Argentinië Victorio Minguzzi Matchless [1]
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Duke-Gilera Blessure
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Vernon Cottle Norton
Vlag van Italië Vasco Loro Norton
Vlag van Uruguay Horacio Costa Norton [1]

Top negen tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Negen coureurs hadden punten gescoord.

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera 14
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera 10
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 8
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless 4
5 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 3
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton 2
9 Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton 1

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

V.l.n.r. Jim Redman, Luigi Taveri en Kunimitsu Takahashi.

Geoff Duke had noodgedwongen zijn 350cc-Gilera's moeten stilzetten. Er waren geen onderdelen voor de zes jaar oude museumstukken en hij moest machines kannibaliseren om ze rijdend te houden. Jim Redman had dat probleem met de Honda RC 171 niet. Hij won voor de derde keer op rij en nam nu een grote voorprong in de WK-stand. Mike Hailwood werd met de MV Agusta 350 4C tweede en Luigi Taveri werd derde.

Uitslag 350c-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 1:06"04'1 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta +32'5 6
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +1"41'2 4
4 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa +2"47'1 3
5 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton +3"01'2 2
6 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa +1 ronde 1
7 Vlag van Duitsland Karl Hoppe AJS +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton +1 ronde
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Ainsworth Norton +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey AJS +1 ronde
11 Vlag van Oostenrijk Ladi Richter Norton +2 ronden
12 Vlag van Oostenrijk Eduard Lenz Norton +2 ronden

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera Teambeleid[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera Teambeleid[2]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS
Vlag van Tsjechië Pavel Slavíček Jawa
Vlag van Finland Veikko Sulasaari Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Ireland Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 24
2 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 7
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera 6
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera 4
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen AJS 3

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Tarquinio Provini had al twee races gewonnen met zijn eencilinder Moto Morini 250 Bialbero, maar had de TT van Man overgeslagen en ontmoette nu ook de tegenstand van Fumio Ito met zijn Yamaha RD 56. Jim Redman (Honda RC 163) won de race voor Ito en Provini.

Uitslag 250c-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 56"39'1 8
2 Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha +34'9 6
3 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini +52'0 4
4 Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha +3"04'7 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda +5"33'2 2
6 Vlag van Nederland Cas Swart Honda +1 ronde 1
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco +1 ronde
8 Vlag van Tsjechië Stanislav Malina ČZ +1 ronde
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Barnes Moto Guzzi +2 ronden
10 Vlag van Duitsland Siegfried Lohmann Adler +2 ronden

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Ivan Schumann NSU [1]
Vlag van Argentinië Raúl Kissling NSU [1]
Vlag van Italië Umberto Masetti Morini [1]
Vlag van Uruguay Carlos Marfetan Parilla [1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Mondial / DMW
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Anderson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kidson Cotton-Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 26
2 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 20
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 14
4 Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha 12
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda 4
6 Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli 3
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 2
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Jim Redman kwam in de 125cc-race ten val en brak een sleutelbeen, waardoor hij de Belgische Grand Prix moest overslaan. De Suzuki RT 63's waren opnieuw te sterk voor de Honda RC 145: Hugh Anderson won voor stalgenoot Frank Perris. Luigi Taveri werd met de Honda derde.

Uitslag 125c-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 48"54'1 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki +8'7 6
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +44'7 4
4 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki +1"59'0 3
5 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda +2"01'8 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda +2"18'3 1
7 Vlag van Nederland Cees van Dongen Honda +3"21'2
8 Vlag van Tsjechië Stanislav Malina ČZ +1 ronde
9 Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda +1 ronde
10 Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Honda +1 ronde
11 Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Ducati +1 ronde
12 Vlag van Duitsland Rolf Amfaldern Honda +1 ronde
13 Vlag van Nederland Jan Huberts Honda +1 ronde
14 Vlag van Nederland Cas Swart Ducati +2 ronden
15 Vlag van Nederland Han Leenheer Ducati +2 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda Val[4]

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Alberto Gómez Zanella [1]
Vlag van Argentinië Aldo Caldarella Bultaco [1]
Vlag van Argentinië Héctor Pochettino Bultaco [1]
Vlag van Argentinië Horacio Maffia Ducati [1]
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Zanella [1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Bultaco
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Bultaco
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley EMC
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Bultaco
Vlag van Hongarije László Szabó MZ

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 30
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 22
3 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 15
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 13
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
6 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki 5
7 Vlag van Hongarije László Szabó MZ 4
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley EMC 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda

50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Hugh Anderson, Mitsuo Itoh, Michio Ichino en Ernst Degner.

Hugh Anderson was Suzuki's beste kanshebber om Hans Georg Anscheidt (Kreidler) te verslaan, maar stalorders kende men bij Suzuki niet: Ernst Degner bleef Anderson voor. Michio Ichino werd derde. Omdat Anscheidt slechts zesde werd nam Anderson de leiding in de WK-stand toch over.

Uitslag 50c-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 31"05'2 8
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki +6'5 6
3 Vlag van Japan Michio Ichino Suzuki +7'9 4
4 Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki +15'2 3
5 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki +38'7 2
6 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler +43'0 1
7 Vlag van Italië Alberto Pagani Kreidler +43'5
8 Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler +1"27'6
9 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Kreidler +1"47'9
10 Vlag van Nederland Jan Huberts Derbi +3"06'2
11 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Derbi +3"18'3

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Karaber Samardjian Suzuki [1]
Vlag van Argentinië Raúl Kissling Kreidler [1]
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda Teambeleid[5]
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda Teambeleid[5]
Vlag van Uruguay Gastón Biscia Suzuki [1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) César Gracia Ducson
Vlag van Finland Matti Salonen Prykija
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Plumridge Honda
Vlag van Japan Shunkishi Masuda Suzuki

Top tien tussenstand 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 26
2 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 24
3 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 18
4 Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki 15
5 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki 12
6 Vlag van Japan Michio Ichino Suzuki 11
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Derbi 7
8 Vlag van Italië Alberto Pagani Kreidler 3
9 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Kreidler 3
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) César Gracia Ducson 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Plumridge Honda

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Max Deubel en Emil Hörner op weg naar de overwinning in Assen.

Florian Camathias kwam als WK-leider naar Assen, maar nu Max Deubel won en Camathias slechts derde werd, was het moeilijk om Deubel nog te achterhalen. Dat lag aan de streepresultaten: De vier punten van Assen werden onmiddellijk weggestreept en Camathias moest nu de Belgische Grand Prix eigenlijk winnen om nog wereldkampioen te worden.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW 51"17'2 8
2 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson BMW +11'6 6
3 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Alfred Herzig FCS +1"12'7 4
4 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW +1"39'4 3
5 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Beno Heim BMW +1"52'6 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Scott BSA +2"29'9 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Bulgin BMW +2"36'3
8 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Walter Popp BMW +1 ronde
9 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Boško Šnajder Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Stjepan Rogan BMW +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Wakefield Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Milton BMW +1 ronde

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Claude Lambert Vlag van Zwitserland Gottfried Rüfenacht (†) BMW

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Duitsland Ferdinand Breu Vlag van Duitsland Hans Gösch BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Birch Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Birch BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings Matchless

Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Pnt
1 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner / Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Dungsworth BMW 22
2 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Alfred Herzig FCS 20 (24)
3 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW 12
Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson BMW
5 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Beno Heim BMW 8 (10)
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Birch Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Birch BMW 7
7 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Alfred Leissing / Vlag van Duitsland Walter Popp BMW 3
8 Vlag van Duitsland Ferdinand Breu Vlag van Duitsland Hans Gösch BMW 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings Matchless
9 Vlag van Zwitserland Claude Lambert Vlag van Zwitserland Gottfried Rüfenacht (†) BMW 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Scott BSA
Vorige race:
Isle of Man TT 1963
FIM wereldkampioenschap wegrace
15e seizoen (1963)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1963

Vorige race:
TT Assen 1962
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1964