Almodis van La Marche (1020-1071)
| Almodis de la Marche | ||
|---|---|---|
| 1020 - 17 november 1071 | ||
| ||
Raymond Berengarius I van Barcelona en Almodis van La Marche betalen 2000 goudstukken voor de overdracht van rechten in Carcassonne.[1]
| ||
| Vader | Bernard I van La Marche | |
| Moeder | Amelia van Rasès | |
| Dynastie | Huis de la Marche | |
| Broers/zussen | Aldebert II van la Marche Odo I van la Marche Raingarde Lucie | |
| Partner | (I) Hugo V van Lusignan (II) Pons van Toulouse (III) Raymond Berengarius I van Barcelona | |
Almodis van La Marche (1020 - 17 november 1071[2]) was de dochter van Bernard I, graaf van La Marche en Amelia van Rasès.
Leven[bewerken | brontekst bewerken]
Huwelijk met Hugo V van Lusignan (ca. 1038-1040)[bewerken | brontekst bewerken]
Ze huwde omstreeks 1038 met Hugo V van Lusignan, met wie ze twee zonen en een dochter had:[3]
- Hugo VI van Lusignan (circa 1039 - 1102)
- Jordan van Lusignan
- Melisende van Lusignan ∞ voor 1074 Simon I, burggraaf van Parthenay
Het huwelijk van Hugo met Almodis werd wegens te nauwe bloedverwantschap ontbonden.
Huwelijk met Pons van Toulouse (1040-1053)[bewerken | brontekst bewerken]
Hugo arrangeerde rond 1040[4] voor zijn vrouw een huwelijk met Pons, graaf van Toulouse.[3] Met hem had Almodis meerdere kinderen:
- Willem IV, graaf van Toulouse, overleden in 1094
- Raymond van Saint-Gilles, overleden in 1105, graaf van Toulouse en graaf van Tripolis
- Hugo, in 1063 geattesteerd
- Almodis, in 1079/1132 geattesteerd, de latere echtgenote van Peter, graaf van Melgueil, overleden na 1085
Geschaakt door Raymond Berengarius I van Barcelona (1053/1054)[bewerken | brontekst bewerken]
In juni 1053 was ze nog Pons' echtgenote,[5] maar kort daarop werd ze door Raymond Berengarius I, graaf van Barcelona, met hulp van de vloot van zijn moslimbondgenoot, de emir van Tortosa, die haar tijdens een oponthoud in Narbonne gevangen nam, ontvoerd.[6] In andere bronnen vinden we echter dat het juist Almodis zou zijn geweest die Raymond Berengarius I zou hebben verleid.[7]
Huwelijk met Raymond Berengarius I van Barcelona (1054-1071)[bewerken | brontekst bewerken]
Raymond Berengarius huwde vervolgens met haar, hoewel beiden reeds waren getrouwd.[3] Reeds in het volgende jaar wordt het paar in een document met hun tweelingszonen geattesteerd.[8] Paus Victor II excommuniceerde Almodis en Raymond Berengarius in 1056 wegens dit huwelijk. Het paar kreeg vier kinderen:
- Raymond Berengarius II, graaf van Barcelona 1076–1082
- Berengarius Raymond II, graaf van Barcelona 1082–1096
- Inés, de latere echtgenote van Guigues III, eerste graaf van Viennois (Huis Albon)
- Sancha, de latere echtgenote van Willem Raymond, graaf van Cerdanya
Ondanks deze omstandigheden hield Almodis contact met haar kinderen en ook haar voormalige echtgenoten. In 1066/1067 reisde ze naar Toulouse voor het huwelijk van haar dochter Almodis. Enkele jaren tevoren, in 1060, was haar eerste echtgenoot Hugo V van Lusignan tegen zijn leenheer, Willem VIII, hertog van Aquitanië, opgestaan, om Almodis' zoon uit haar tweede huwelijk, Willem IV van Toulouse, te ondersteunen.
Vermoord door haar stiefzoon (1071)[bewerken | brontekst bewerken]
Haar derde echtgenoot had uit een vorig huwelijk een zoon en erfgenaam, Peter Raymond (Pere Ramon). Deze wantrouwde Almodis en haar invloed op zijn vader en was ervan overtuigd, dat ze trachtte hem ten gunste van haar eigen zonen te verdringen. Vanuit deze motieven zou hij haar uiteindelijk vermoorden.[9] Voor deze misdaad werd Peter Raymond onterfd en uit Catalonië verbannen.[9]
Noten[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ C.J. Bishko, Fernando I and the Origins of the Leonese-Castilian Alliance with Cluny, in Studies in Medieval Spanish Frontier History 40 (1969), p. 40. Gearchiveerd op 8 februari 2012.
- ↑ We weten uit hetNecrologium van San Cucufate (= P. de Bofarull y Mascaró (ed.), Los condes de Barcelona vindicados, y cronología y genealogía de los reyes de España considerados como soberanos independientes de su marca, II, Barcelona, 1836, p. 46) dat ze overleden is op 17 november en uit verkoopsakte van gravin Amelia van haar gebieden aan Raymond Berengarius I en haar zus Almodis van 22 april 1071 (= Idem, p. 46) weten we dat ze ten vroegste op 17 november 1071 kan zijn gestorven.
- ↑ a b c Chronicon Sancti Maxentii Pictavensis s.a. 1059 (= P. Marchegay - E. Mabille (edd.), Chroniques des églises d'Anjou, Parijs, 1869, p. 401). Gearchiveerd op 17 november 2021.
- ↑ M. Aurell, Les noces du comte: mariage et pouvoir en Catalogne (785-1213), Parijs, 1995, p. 259. Gearchiveerd op 27 december 2021.
- ↑ Akte van de vereniging van de abdij van Mossaic met de abdij van Cluny van 29 juni 1053 (= C. Devic - J. Vaissete - A. Du Mège (edd.), Histoire Générale de Languedoc, III, Toulouse, 1841, pp. 518-519, nr. CLVII). Gearchiveerd op 27 december 2021.
- ↑ M. Aurell, Les noces du comte: mariage et pouvoir en Catalogne (785-1213), Parijs, 1995, p. 261 (= Kitab al-Rawd al-Mitar). Gearchiveerd op 27 december 2021.
- ↑ Willem van Malmesbury, Gesta regum Anglorum IV 388 (= T. Duffus Hardy (ed.), II, Londen, 1840, p. 602).
- ↑ Schenkingsakte aan de abdij van Barberà van 25 maart 1054 (= J.P. Sans i Trave (ed.), Colleció Diplomática de la casa de Temple de Barberà (945-1212), Barcelona, 1997, p. 70, nr. 3).
- ↑ a b Gesta Comitum Barcinonensium 11 (= L. Delisle (ed.), Recueil des Historiens des Gaules et de la France, XI, Poitiers, 1876², p. 290). Gearchiveerd op 25 april 2021.
Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]
- Chronicon Sancti Maxentii Pictavensis s.a. 1059 (= P. Marchegay - E. Mabille (edd.), Chroniques des églises d'Anjou, Parijs, 1869, p. 401). (huwelijken)
- Gesta Comitum Barcinonensium 11 (= L. Delisle (ed.), Recueil des Historiens des Gaules et de la France, XI, Poitiers, 1876², p. 290). (haar moord)
- Willem van Malmesbury, Gesta regum Anglorum IV 388 (= T. Duffus Hardy (ed.), II, Londen, 1840, p. 602).
- Necrologium van San Cucufate (= P. de Bofarull y Mascaró (ed.), Los condes de Barcelona vindicados, y cronología y genealogía de los reyes de España considerados como soberanos independientes de su marca, II, Barcelona, 1836, p. 46.) (overleden op 17 november)
- Verkoopsakte van gravin Amelia van haar gebieden aan Raymond Berengarius I en haar zus Almodis van 22 april 1071 (= P. de Bofarull y Mascaró (ed.), Los condes de Barcelona vindicados, y cronología y genealogía de los reyes de España considerados como soberanos independientes de su marca, II, Barcelona, 1836, p. 46.)
- Akte van de vereniging van de abdij van Mossaic met de abdij van Cluny van 29 juni 1053 (= C. Devic - J. Vaissete - A. Du Mège (edd.), Histoire Générale de Languedoc, III, Toulouse, 1841, pp. 518-519, nr. CLVII).
- Schenkingsakte aan de abdij van Barberà van 25 maart 1054 (= J.P. Sans i Trave (ed.), Colleció Diplomática de la casa de Temple de Barberà (945-1212), Barcelona, 1997, p. 70, nr. 3).
- Schenkingsakte van een kerk aan abdij van Lérins van 2 januari 1068 (= H. Moris - E. Blanc (edd.), Cartulaire de l’abbaye de Lérins, I, Parijs, 1883, pp. 280-281, nr. CCLXXIV).
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Almodis_de_la_Marche op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- M. Aurell, Les noces du comte: mariage et pouvoir en Catalogne (785-1213), Parijs, 1995.
- B.F. Reilly, The Conquest of Christian and Muslim Spain, Oxford, 1995.