Brad Evans (voetballer)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Brad Evans
Brad Evans
Persoonlijke informatie
Volledige naam Bradley Ray Evans
Geboortedatum 20 april 1985
Geboorteplaats Phoenix, Verenigde Staten
Lengte 185 cm
Positie Centrale middenvelder, vleugelverdediger
Clubinformatie
Huidige club Seattle Sounders
Rugnummer 3
Jeugd
1993–2003
2003–2006
Tempe Warriors
UC Irvine Anteaters
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2004–2006
2007–2008
2009–
Blue Star
Columbus Crew
Seattle Sounders
17(7)
30(5)
155(17)
Interlands **
2005
2009–
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten –20
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
5(0)
23(1)

* Bijgewerkt op 10 augustus 2015
** Bijgewerkt op 10 augustus 2015
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Bradley Ray 'Brad' Evans (Phoenix, 20 april 1985) is een Amerikaans voetballer. In 2009 verruilde hij Columbus Crew voor Seattle Sounders FC.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Evans werd in de tweede ronde als vijftiende gekozen door Columbus Crew in de MLS SuperDraft 2007. Hij maakte zijn debuut op 7 april 2007 tegen New York Red Bulls en speelde in 2007 nog drie andere wedstrijden voor Columbus zonder een keer te scoren. In 2008 namen zijn speelminuten toe. Hij speelde in 26 wedstrijden en scoorde in mei 2008 zijn eerste doelpunt. Hij hielp Columbus Crew de MLS Cup te winnen door in alle vier de play-offwedstrijden te spelen en een belangrijke goal te scoren in een 2-0 winst op Sporting Kansas City in een van de play-off wedstrijden. Hij had ook een basisplaats in de finale, een 3–1 overwinning op New York Red Bulls, waarin Columbus Crew kampioen werd.

Drie dagen na het winnen van de MLS Cup werd Evans door Seattle Sounders gekozen in de Expension Draft. Hij speelde zijn eerste wedstrijd voor Seattle op 19 maart 2009, een 3–0 overwinning op New York Red Bulls en maakte zelf het tweede doelpunt op aangeven van Fredy Montero. Evans kreeg in zijn eerste jaar bij Seattle direct een basisplaats en startte in 27 van de 29 wedstrijden in de basis. Evans won in zijn eerste jaar bij Seattle gelijk de U.S. Open Cup, wat tevens de eerste prijs van de club was, door een 2–1 overwinning op D.C. United op 2 september 2009. Begin 2015 experimenteerde Sigi Schmid door Evans als centrale verdediger te gebruiken. Het experiment liep niet vlekkeloos. In de met 2–3 verloren wedstrijd tegen San Jose Earthquakes ging hij bij alle drie de tegendoelpunten in de fout.[1]

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Evans speelde vijf maal in het Amerikaans voetbalelftal onder 20, waaronder op het Wereldkampioenschap voetbal onder 20 in 2005. Hij maakte daarnaast in juli 2009 zijn debuut in het voetbalelftal van de Verenigde Staten in een groepswedstrijd in de CONCACAF Gold Cup tegen Grenada. Hij kwam in de 63ste minuut in het veld en ontving van de Guatemalteekse scheidsrechter Walter López Castellanos gelijk een gele kaart omdat hij te vroeg op het veld stond. Het duurde, na nog een vriendschappelijke interland te hebben gespeeld in 2010, daarna tot januari 2012 tot Evans weer voor de VS uitkwam, in een wedstrijd tegen Panama. In 2013 werd hij door bondscoach Jürgen Klinsmann kort daarna opgeroepen voor een reeks WK-kwalificatiewedstrijden. In de wedstrijd tegen Jamaica maakte hij zijn eerste doelpunt voor de Verenigde Staten. Het wereldkampioenschap voetbal 2014 ging aan Evans voorbij: in 2014 speelde hij alleen in februari een oefeninterland. In de verdere interlands van zijn land speelde Evans gedurende het jaar 2014 geen minuut; in april 2015 keerde hij terug op het veld tegen Mexico (2–0 winst), wederom op vriendschappelijke basis.

Interlands van Brad Evans voor Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Datum Wedstrijd Uitslag Soort wedstrijd Doelpunten Assists
Als speler bij Seattle Sounders FC
1. 4 juli 2009 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenGrenada Vlag van Grenada 4 – 0 CONCACAF Gold Cup 0 0
2. 11 juli 2009 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenHaïti Vlag van Haïti 2 – 2 CONCACAF Gold Cup 0 0
3. 18 juli 2009 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenPanama Vlag van Panama 2 – 1 CONCACAF Gold Cup 0 0
4. 25 februari 2010 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenEl Salvador Vlag van El Salvador 2 – 1 Vriendschappelijk 0 0
5. 21 januari 2012 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenVenezuela Vlag van Venezuela 1 – 0 Vriendschappelijk 0 0
6. 25 januari 2012 Vlag van Panama PanamaVerenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 1 Vriendschappelijk 0 0
7. 29 januari 2013 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenCanada Vlag van Canada 0 – 0 Vriendschappelijk 0 0
8. 29 mei 2013 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenBelgië Vlag van België 2 – 4 Vriendschappelijk 0 0
9. 2 juni 2013 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenDuitsland Vlag van Duitsland 4 – 3 Vriendschappelijk 0 0
10. 7 juni 2013 Vlag van Jamaica JamaicaVerenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 2 Kwalificatie WK 2014 1 0
11. 11 juni 2013 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenPanama Vlag van Panama 2 – 0 Kwalificatie WK 2014 0 0
12. 18 juni 2013 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenHonduras Vlag van Honduras (1949-2022) 1 – 0 Kwalificatie WK 2014 0 0
13. 14 augustus 2013 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Her.Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 3 – 4 Vriendschappelijk 0 0
14. 11 oktober 2013 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenJamaica Vlag van Jamaica 2 – 0 Kwalificatie WK 2014 0 0
15. 15 oktober 2013 Vlag van Panama PanamaVerenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 2 – 3 Kwalificatie WK 2014 0 0
16. 15 november 2013 Vlag van Schotland SchotlandVerenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 0 Vriendschappelijk 0 0
17. 1 februari 2014 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenZuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 2 – 0 Vriendschappelijk 0 0
18. 15 april 2015 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenMexico Vlag van Mexico 2 – 0 Vriendschappelijk 0 0
19. 5 juni 2015 Vlag van Nederland NederlandVerenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 3 – 4 Vriendschappelijk 0 0

Bijgewerkt op 6 juni 2015.[2]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]