Naar inhoud springen

Gebruiker:AbrahamTuizentfloot/Luis Guenel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Stef Van Looveren
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonsgegevens
Geboren 1992
Geboorteland België
Beroep(en) Kunstenaar
Website
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Stef Van Looveren (Antwerpen, 1992) is een Belgische multidisciplinaire, non-binaire kunstenaar. Van Looveren tracht de performativiteit van ons menselijk gedrag te analyseren en te ontmantelen, voornamelijk binnen de notie van gender. Door op een speelse manier onze sociale gedragingen en de visuele cultuur na te bootsen, evolueert hun werk naar een surrealistisch gebaar.[1]

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Als jonge en pas afgestudeerde kunstenaar Stef Van Looveren (1992, Antwerpen) ontdekt hij nog steeds zijn volledige potentieel als videokunstenaar. Van Looveren studeerde af aan de Sint Lucas School of Arts in Antwerpen. Hij studeerde ook beeldende kunst aan het prestigieuze Central Saint Martins in Londen. Naast zijn autonome werk produceerde hij de muziekvideo's voor Soldier's Heart; band van goede vriend en voormalig huisgenoot Sylvie Kreusch. De futuristische, dromerige beelden van Van Looveren sloten naadloos aan bij de donkere synthpop. Zijn ontwerp voor ‘Night by Night’ werd zelfs genomineerd voor beste vinylhoes.[2]

Ik heb er van nature altijd al zin in gehad om mezelf creatief bezig te houden, maar pas toen ik op 14-jarige leeftijd naar de kunstacademie ging, leerde ik meer over het lezen van visuele beelden en kunst. Ik ben begonnen in de audiovisuele sector. Van het maken van geënsceneerde zelfportretten tot het begrijpen van de performativiteit van genderexpressie door middel van video, deze elementen werden belangrijke hulpmiddelen bij het creëren van een beeld dat mijn interesses in gendertheorie en queerstudies vertaalde. Deze kwesties begonnen later een serieuzere wending te nemen tijdens mijn studie Schone Kunsten aan Sint Lucas in Antwerpen en Central Saint Martins in Londen. Toen ontdekte ik pas echt de kracht van visuele representatie en de invloed die kunst kan hebben op het leven van mensen.[3]

Van Looveren studeerde Schone Kunsten aan Central Saint Martins (Londen) en Sint-Lucas (Antwerpen). Voor hun werk kreeg Van Looveren de STRT Schot award, een prijs toegekend aan een afgestudeerde kunstenaar geselecteerd uit de twee kunstacademies in Antwerpen (Sint-Lucas en de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten).[4]

Stef Van Looveren wint een jaar gratis werkruimte en presenteert in 2017 tijdens Antwerp Art weekend een nieuwe video installatie 'Irrepressible'.[5]

Het concept van mijn Dick Intersex Pussy Ass bags ontstond in 2018 toen AAIR Antwerp – een non-profit organisatie die jonge kunstenaars steunt – mij vroeg om mijn werk te presenteren in het Antwerpse Kunstpaviljoen. Vóór deze tentoonstelling had ik mallen gemaakt van een verscheidenheid aan echte lichaamsdelen en geslachtsdelen van een diverse groep mensen voor een video-installatie genaamd O, die fungeert als de andere helft van de video-installatie Hir die ik in 2016 maakte. Beide sculpturale schermen passen als een puzzel in elkaar.

Het concept van mijn Intersex Pussy, Dick Ass-sculptuurtassen ontstond in 2017 toen ik lichaamsafgietsels maakte van een verscheidenheid aan echte lichaamsdelen en geslachtsdelen van een diverse groep mensen, die ik veranderde in siliconenprothesen voor een video-installatie genaamd ‘O’. Later archiveerde ik deze siliconenprothesen in mijn atelier via een metalen ring die aan een kledinglap hing. Ze leken op portemonnees en er ontstond een dialoog tussen genderexpressie en lichaamspolitiek, waaruit het idee van de sculptuurtassen voortkwam. Ze hadden toen nog geen functie en speelden alleen op het idee van een tas, die werd getoond tijdens een tentoonstelling waarbij ik de ruimte ombouwde tot een ‘fictieve modeshowroom’ waar mensen in en uit konden lopen. Artiesten presenteerden enkele tassen, terwijl andere tassen aan de muren werden gepresenteerd. Het paviljoen zag eruit als een vitrine met grote ramen aan weerszijden. Op deze ramen heb ik stickers geplakt met verschillende uitspraken, waaronder: ‘Ik draag een Dick-tas. Dit maakt mij geen man, en het maakt mij ook geen poesje. Maar als je het er niet mee eens bent, word je wel een Ezel’, ondersteund door een groot logo om de illusie van een showroom te stimuleren, waar de lancering van een tassencollectie plaatsvond. Toen ik nadacht over deze sculpturen en de dialoog die ze met de toeschouwers creëerden, voelde ik de behoefte om de verbinding tussen de sculpturale tassen en het publiek meer naar een hoger niveau te tillen. Ik streefde naar het potentieel om een ​​functionele waarde toe te voegen, waardoor de toeschouwer een concrete reden kreeg om te communiceren en de uitwisselbaarheid van onze ‘seks’ te ervaren door de tassen te kunnen dragen. Tegelijkertijd maakte het het mogelijk om de sculpturen uit de white cube naar de straat te brengen, om verder te bevragen hoe lichamen worden geconsumeerd en gecommodificeerd. Door een spectrum van geslachtsorganen te vertegenwoordigen, van het vrouwelijk geslacht, intersekse tot mannelijk geslacht in verschillende vormen en kleuren, ontstaat onmiddellijk een gesprek over het geslacht en de binaire gender. De aard van de tassen ondersteunt de visie dat ‘seks’ gezien moet worden als een draagbaar accessoire, iets waar de drager mee kan spelen;  je uitdagen om de betekenis van ons lichaam te heroverwegen en tegelijkertijd het onderscheid tussen ‘geslacht’ en ‘gender’ te vieren. Deze nieuwe functionele sculpturen namen verschillende vormen aan in epoxy of siliconen en introduceerden zilveren hardware, die de visuele codes en kenmerken van een ‘klassieke handtas’ belichaamde. De tassen zijn met de hand gemaakt en moeten als sculpturen worden behandeld. Ze zijn gemaakt als unieke stukken of als edities en worden geleverd met een document van echtheid. In de toekomst zal ik nieuwe sculptuurtassen blijven maken om de eindeloze variaties in ‘seks’ uit te breiden. Ze zullen vooral blijven verschijnen als unieke sculpturale stukken of in beperkte oplage. Ik ben van plan ze te behouden als een verlengstuk van mijn kunstpraktijk die in beweging kan blijven, naar verschillende ruimtes kan oversteken, hun visie kan delen en tot nieuwe productieve perspectieven kan leiden, of eenvoudigweg het opmerkelijk diverse bestaan ​​van het menselijk leven zichtbaar kan maken. Uiteindelijk zal ik me door hen laten leiden naar waar ze heen moeten.[6][7]

Je lanceerde er ook je confetti-act: uit een plastic handtasje met een vagina erop – een ontwerp van Stef Van Looveren, die ook de hoes van Montbray heeft bedacht – strooide je confetti. Kreusch: “Dat is mijn subtiele fuck you naar het confettikanon. Toevallig werd het iets met een handtas. Het grappige is wel dat het een item is geworden bij het publiek: na de Lokerse Feesten zag ik filmpjes van mannen die een sacocheke vol confetti bij zich hadden (lacht). “Ik heb ook een tasje van Stef Van Looveren met een piemel eraan. Welke handtas ik kies, hangt af van mijn stemming: ben ik in een vaginamood of in een piemelmood? Want ik ben heel vrouwelijk en heel mannelijk. Op Werchter was ik in een vaginamood.[8]

Kunst, mode en performance die met elkaar aan de slag gaan: u kunt het dit weekend in Sofie Van de Velde Gallery op het Antwerpse Zuid ontdekken. Multidisciplinair kunstenaar Rutger De Vries en installatetiekunstenaar Stef Van Looveren gaan er drie dagen in dialoog met de nieuwe collectie van Capara, het modelabel dat zijn inspiratie haalt uit literatuur, film, muziek en kunst. Capara. Van 20 tot 22 oktober in Gallery Sofie Van de Velde.[9]

Tijdens de solo ‘O’  bij Barbé Urbain gallery wordt het rode luik behandelt waar Van Looveren de lichamelijke kenmerken an sich onderzoekt. Dit doet hij door 14 personages te creëren met een variatie aan lichamelijke kenmerken. Na een siliconen afdruk genomen te hebben van een 20tal personen, gaat de kunstenaar verschillende lichamelijke elementen combineren door deze zelf te dragen en zo zichzelf een nieuw genderpatroon aan te meten. Deze personages giet de kunstenaar vervolgens in een adembenemende videomontage die geprojecteerd wordt op een gebogen scherm. Een praktijk die terugkomt in het blauwe en groene deel. Stef Van Looveren weet op een verassend coherente manier zijn concept over te brengen. De foto’s zijn geprint op plexi en rusten op stevige verankerde metalen structuren waardoor de plexiglazen platen een buiging vertonen die terug te vinden in het scherm voor de projectie en in de idee als buigbaarheid van sociale constructies.  Deze foto’s worden verkocht in een editie van 3 en hebben verschillende presentatiemogelijkheden.[10]

Voor hun eerste live performance grijpt de Antwerpse kunstenaar Stef Van Looveren terug naar hun videowerk RADICAL HOPE uit 2018. Die portretteert hierin verschillende stadia in de samenleving, of het leven tout court. Van Looveren probeert de veelzijdigheid en performativiteit van ons menselijk wezen te doorgronden en ontbloten. Van Looverens werk laat zich niet onder één noemer vatten. Die gooit alle registers open: intrigerende objecten, uitbundige make-up, tactiele kledij, stuwende muziek en bezwerende bewegingen. Van Looveren onderzoekt verschillende emotionele en maatschappelijke stadia: verdriet, woede, verlangen, geluk, wrok en verschrikking. In hun werk bekritiseert die niet zozeer bestaande ordes, eerder worden deze uitgedaagd met uitbundige alternatieven. Een intensieve explosie van energie![11]

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Veronderscheudingen

Tentoonstellingen en performances (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

  • 2022 - Radical Hope – EYE to EYE, live performance in De Singel, Antwerpen.[12]
  • 2023 - Radical Hope – EYE to EYE, live performance in gallerij Sophiensæle, Berlijn.[13]
  • 2023 - Hypertension23, groepstentoonstelling in The National Gallery Prague, Praag.[14]
  • 2023 - Situasian, groepstentoonstelling in Devolution / One Piece Gallery, Fujian.
  • 2023 Live Performance, RADICAL HOPE – EYE to EYE, RADIKAL JUNG FESTIVAL , Münich DE
  • 2022 Groupshow, A room full of mirrors, FRAGMENT GALLERY, New York USA
  • 2022 Groupshow, Neo-Rising, POLANSKY GALLERY, Prague CZ
  • 2021 Groupshow, Initiation Party, HYATT CENTRIC, Miami US
  • 2021 Groupshow, Performa, C-MINE, Genk BE
  • 2021 Groupshow, A practice of love, STEMS GALLERY, Brussels BE
  • 2021 Video Installation, ADAGIO, DE STUDIO, Antwerp BE
  • 2021 Lecture, Live Stream, KASK, Ghent BE
  • 2020 Live Performance, 12 – MTF,  DE COMPAGNIE theater, Amsterdam NL
  • 2020 Groupshow, Liebaert Projects – STEMS GALLERY, Kortrijk BE
  • 2020 Groupshow, Fluid Identity, PILAR, Brussels BE
  • 2020 Lecture/workshop, After Summer School, CAMPO, Ghent BE
  • 2020 Groupshow, videodroom, VOORUIT, Ghent BE
  • 2020 Groupshow, LIMBO II, EVERYDAY GALLERY, Antwerp BE
  • 2020 Groupshow, TOGETHER, MHKA museum, Antwerp BE
  • 2020 Groupshow, QUEER ARTS FESTIVAL, Antwerp BE
  • 2020 ArtFAIR, New Art Dealers Alliance, NADA, New York US
  • 2020 Groupshow, Narcissus?, BASE-ALPHA GALLERY, Antwerp BE
  • 2020 Lecture, SINT-LUCAS ANTWERPEN, Antwerp BE
  • 2020 Groupshow, Digestive disaster, unlucky star., STEMS GALLERY, Brussels BE
  • 2019 Groupshow, With Pleasure, KUNSTENCENTRUM VOORUIT, Ghent BE
  • 2019 Groupshow, MoNu Now Ahora, MoMu, Antwerp BE
  • 2019 Groupshow, Let us in: Together, CLINCHY, Paris FR
  • 2019 Groupshow, Look at me baby I’m yours, PENTHOUSE ART RESIDENCY, Brussels BE
  • 2019 Groupshow, The House of Art and Beauty, curators: Mark Vanrunxt & Katleen Vinck , KATLEEN VINCK, Antwerp BE
  • 2019 Groupshow, Biënnale van België III, FLORIËNHAL S.M.A.K., Ghent BE
  • 2019 Groupshow, Emfylo-ποιείν / to construct the gender, A.ANTONOPOULOU.ART, Athens GR
  • 2019 Groupshow, Antwerp Art Weekend, EVERYDAY GALLERY, Antwerp BE
  • 2019 Groupshow, ZWRT, BARBÉ URBAIN GALLERY, Ghent BE
  • 2019 Screening, Night Shift, DE STUDIO, Antwerp BE
  • 2019 Groupshow, de//generatie, DE ONTSTEKING, Ghent BE
  • 2019 Groupshow & Panel talk, Imagining Monuments, MIDDELHEIM MUSEUM & EXTRA CITY, Antwerp BE
  • 2019 Groupshow, Beyond Beautiful, MESSE FRANKFURT, Frankfurt DE
  • 2018 Groupshow, Yugen#16, curator: Jan Hoet Junior, YUGEN, Ghent BE
  • 2018 Soloshow, DPA bags, ANTWERP ART PAVILION / MAS, Antwerp BE
  • 2018 Soloshow, ‘O’ , BARBÉ URBAIN GALLERY, Ghent BE
  • 2018 Screening, Radical Hope, ART VIEWER, world wide web
  • 2018 Soloshow, Radical Hope, HOLE OF THE FOX, Antwerp BE
  • 2018 Lecture, DE!KUNSTHUMANIORA, Antwerp BE
  • 2018 Soloshow, G. C. E. D. S. N. N. J. Q. N. E. E. K. B. S. S. S. S. P. T. S. P. E T. J. F. E. E. M. K. A. J. J. Z. D. S. C. A., GOUVERNEMENT, Ghent BE
  • 2017 Groupshow, Etcetera, S.M.A.K. museum, Ghent BE
  • 2017 Lecture, Integrated, DE SINGEL, Antwerp BE
  • 2017 Groupshow, Capara Showcase, GALLERY SOFIE VAN DE VELDE, Antwerp BE
  • 2017 Groupshow, étale eh, CENTRAL STATION, Antwerp BE
  • 2017 Groupshow, En cours d’installation, VALERIE TRAAN GALLERY, Brussels BE
  • 2017 Groupshow, GAG/GAGGING, TIQUE ART SPACE, Antwerp BE
  • 2017 Soloshow, Irrepressible, FRONT STUDIO, START SCHOT prize – Studio Start, Antwerp BE
  • 2016 Soloshow, Open studios, MAISON CONTRAIRE, Antwerp BE
  • 2016 Groupshow, ‘I’d rather have a bottle in front of me than a frontal lobotomy’, DIY, Antwerp BE
  • 2016 Groupshow, Antwerp Art Weekend, curator: Benny Van den Meulengracht-Vrancx, DE STUDIO, Antwerp BE
  • 2016 Groupshow, Please come to the show, KATLEEN VINCK, Antwerp BE
  • 2015 Groupshow, Graduation Show BA, curator: Geoffrey De Beer, SINT-LUCAS, Antwerp BE
  • 2015 Soloshow, ‘ONE HOUR’,VIRTUAL INTRA MUROS, world wide we
  • 2014 Groupshow, CSM Open Studio, CENTRAL SAINT MARTINS, London GB

Externe Links[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]