Gebruiker:Aernoutbakels

Aernout Bakels

Aernout Reinier Sybrand Bakels is de tweede zoon van Floris Bertold Bakels RSzn en Louise Swartsenburg. Hij groeide op in Bussum in de wijk het Spieghel. Op het Willem de Zwijger Lyceum aldaar doubleerde hij twee maal en was twee jaar hoofdredacteur van het schoolblad Climax. Hij interviewde John Lennon en Joko Ono in hun bed in het Hilton.

In dienst (72-3) vervulde hij paraat bij het Korps Mobiele Colonnes als infanterist de beroepsfuncties Foerier en leidde hij, zonder opleiding daartoe, de Officiersmess waar de Generale Staf bijeen kwam. Dit kwam hem te staan op een eerzame vermelding voor het front der troepen. Daarmee in zijn C.V. gewapend

werd hij hulpverlener bij de ANWB Alarmcentrale te Den Haag. Aanvankelijk in dienst als schadeafhandelaar voor Unigarant maar na enige jaren als hulpverlener in de buitenland dienst. Hij organiseerde simultaan de Landelijke Fietsdag van de ANWB en onderhandelde met de Molenstichting om samenvoeging van beide evenementen te bewerkstelligen, hetgeen lukte: De Landelijke Fiets- en Molendag organiseerde hij voor de eerste keer samen met de omroep TROS en presentator Hein van Nievelt op Slot Zeist. Later organiseerde hij mede de eerste zogenoemde "gipsvlucht" van de ANWB, samen met Martin Schreuder van MartinAir.

Daags voor de trouwerij op 9 December 1978 in Hotel Des Indes, kwamen hij en zijn Alarmcentrale collega Irene Annette Blok tot wedergeboren geloof in Jezus Christus en vertrokken de jong gehuwden na enige maanden naar Afrika, Tunesië, waar hij Directeur werd van de Nederlandse dochterfirma Wassing Tunisie S.A. van moederbedrijf Wassing B.V. Tilburg (thans MOL Logistics). Het echtpaar kreeg in Tunesië twee dochters die in Carthago geboren werden bovenop de ruïnes van de Byzantijnse keizer Anthonius. In Tunesië vertegenwoordigde hij simultaan de ANWB en diens con-collega SOS Air Ambulance Rotterdam inzake repatriëring van Nederlanders uit Tunesië. Wassing beheerste destijds circa 70% van alle confectie loonveredelingsverkeer tussen de Benelux en Tunesië. Daarnaast zette hij er een verhuisdienst op, zomede een aan- en afvoerdienst van geologische exploratie op land en in zee t.b.v. de olie- en gasindustrie.

Terug in Nederland in 1984 werd hij Sales Manager van het moederbedrijf maar kon er niet aarden in loondienst. Met twee Wassingcollega's samen werd hij eigenaar van Computrans B.V., alras gevolgd door Computrans Ltd. in de Midlands van het V.K.. Beiden betroffen expeditie lijndiensten. De evangelist in hem deed hem niet langer overeenstemmen met zijn partners en in 1987 richtte hij daarom in een klap twee vennootschappen op: Een Holding (A R.S. BAKELS B.V.) en een Expeditie werkmaatschappij (BBC International Forwarders B.V.) waarvan de letters B(alles)B(lok)(in)C(hristus) betekenen. In de firma doelstellingen werd statutair opgenomen dat de firma's aan hulpverlening deden, waartoe de benodigde fondsen verkregen zouden worden uit goederen expeditie activiteiten.

Door overnames en reorganisaties op verzoek van agenten, partners, banken, rechtbanken en Assuradeuren, groeide de organisatie vanaf de grond tot een multinationale bedrijvengroep van meer dan 38 juridische entiteiten op 2 continenten in de periode 1979-2007. De uiteindelijke omzet daarvan bedroeg ruim 168 miljoen euro. Een bijzondere relatie daarin met de Vlaamse firmagroep MAES N uit Dendermonde (België) mag daarbij niet onvermeld blijven.

"Macht, roem, eer, groei, winst, zullen me worst zijn" was al die tijd zijn slogan. Winstoogmerk een absurditeit. De accountants en banken sloeg hij met het Evangelie om de oren en dwars tegen de stroom in roeiend van het internationale bedrijfsleven ontstond uiteindelijk naast diep ontzag ook grote haat en weerzin bij medemensen tegen hem, familie incluis. Intussen steunde hij vele goede doelen, richtte er Stichtingen voor op, ontving net Irene nog twee kinderen en functioneerde in de lokale Tilburgse Baptistengemeente.

In diepe wanhoop over de richting die de wereld en het bedrijfsleven daarin opging werd hij gedwongen tot aftreden en ondernam hij, na jaren zonder uitkering aan de zijlijn te hebben gestaan, een wanhoopsdaad

Op 10 Mei 2012 te Delft, vestigde hij een wereldrecord in de skiff (eenpersoons roeiboot) op de 200 kilometer, wat door 19 personen uit alle landen ter wereld voor hem al was geprobeerd, zonder te slagen. Zodoende werd hij als eenoog Koning in het land der blinden. Sindsdien liet hij zijn licht schijnen op het roeien, meestal door het coachen van bondscoaches van diverse landen, vooral ook in het licht van aankomende Olympische Spelen. Iran was daarin zijn grote favoriet. China eveneens, die een unieke skiff voor hem bouwde om zijn wereldrecord op de 200 kilometer (100 maal de Olympische Raceafstand) te vestigen.