Gebruiker:Helenaschroot/Kladblok

Het effect van communicatie door zorgverleners op het stressniveau bij mensen met kanker.

Mensen met kanker hebben kans op psychologische stress en hebben emotionele en sociale steun nodig. Daarom is goede communicatie over de diagnose, vooruitzicht en behandelingsmogelijkheden van groot belang. (Hack 2012).

Uit onderzoek blijkt dat communicatieve vaardigheden niet verbeteren door alleen ervaring. Daarom wordt er veel aandacht besteed aan cursussen die communicatie in de kankerzorg kunnen verbeteren.                                                                                                                  

Het doel is om te zien of training in communicatie het gedrag van de zorgverleners kan veranderen. Met tevens als doel het verbeteren van het welzijn, de gezondheidstoestand en tevredenheid van zorgverleners.                                                                                            

Het opbouwen van vaardigheden, kennis en vertrouwen van zorgverleners is cruciaal voor

het stapsgewijs opbouwen van veranderingen in de praktijk.

Hierbij bieden communicatie cursussen ondersteunende vaardigheden om zorgverleners te helpen minder feiten te vertellen zonder emoties van de patiënt te erkennen of ondersteuning te bieden.

Patiënten worden vaak niet gevraagd naar hun emotionele problemen en weinig patiënten geven deze informatie vrijwillig tijdens consultaties, aangezien zij vinden dat het niet de rol van het zorgpersoneel is om emotionele zorgen aan te pakken. Sommige patiënten weigeren verwijzing of behandeling voor psychosociale zorgen [15–17].

Ineffectieve communicatie kan verhoogde stress, gebrek aan werkplezier en emotionele burn-out bij zorgverleners veroorzaken (Fallowfield 1995; Ramirez 1995).

Training in communicatie helpt zorgverleners om zich meer in te leven in de beleving van de patiënten en op sommige vlakken verbeterd het hun communicatieve vaardigheden. Deze veranderingen kunnen leiden tot betere resultaten bij patiënten maar daar is meer onderzoek naar nodig.

Het is ook nog niet aangetoond dat training in communicatie het gebruik van open vragen verbeterd. Wel is bevestigd dat training in communicatie de empathie van de zorgverleners verbeterd.

Goede communicatie is essentieel voor hoogwaardige gezondheidzorg. Doeltreffende communicatie komt het welzijn van patiënten en zorgverleners ten goede. Het beïnvloedt de snelheid van herstel van de patiënt, effectieve pijnbestrijding, therapietrouw en psychisch functioneren. (Fallowfield 1990; Gattellari 2001; Stewart 1989; Stewart 1996; Vogel 2009).

Gerichte communicatie in de kankerzorg vereist complexe communicatieve vaardigheden [28].

Ontoereikende communicatie kan het leed van de patiënt vergroten, [29] en omgekeerd kan bekwame, empathische communicatie en aanbieding van psychosociale zorg door oncologische gezondheidswerkers helpen om bezwaren voor toegang tot psychologische ondersteuning te overwinnen. Ook dit leidt tot betere patiëntresultaten [30, 31].

Ineffectieve communicatie kan voor angst, onzekerheid en een algemeen ontevreden gevoel zorgen bij de patiënt. (Hagerty 2005).                                                                                       En werkt gebrek aan naleven van de aanbevolen behandeling in de hand. (Turnberg 1997).

Het bespreken van emotionele zorgen blijkt echter een uitdaging te zijn, deels omdat de meeste zorgverleners niet de onderbouwde training in communicatieve vaardigheden hebben gekregen die ze nodig hebben om communicatie van hoge kwaliteit te bieden [32]. Met name verpleegkundigen melden de behoefte aan training in het communiceren met patiënten over emotionele zorgen[33].  Gezien het bewijs dat training in communicatieve vaardigheden effectief is bij het vergroten van patiëntgerichte zorg [34, 35].

Veelvoorkomende belemmeringen die door gezondheidswerkers worden gemeld bij het beginnen van gesprekken over emotionele zorgen, zijn onder meer gebrek aan tijd, onvoldoende training en gebrek aan vertrouwen [21, 22].

De meeste mensen met kanker geven de voorkeur aan een patiënt gerichte aanpak. (Dowsett 2000; Hubbard 2008; Tariman 2010).                                                                                

Er is echter een minderheid die liever een taakgerichte benadering heeft. Ook is gebleken dat voorkeuren van de patiënten betreffende het brengen van slecht nieuws cultureel afhankelijk zijn. (Fujimori 2009).

Daarom is het absoluut noodzakelijk dat zorgverleners de behoeften van de individuele patiënt begrijpen. (Dowsett 2000;Sepucha 2010).

De betrokkenheid van de organisatie om de communicatie te verbeteren is een belangrijke drijfveer voor training in communicatieve vaardigheden [38].Er worden aanzienlijke inspanningen en kosten aan communicatie trainingen besteed. (Kinnersley 2007),    Workshops over communicatie leggen vaak de nadruk op vaardigheden voor het opbouwen van een relatie met de patiënt. (Silverman 2005).                                                                  Het opbouwen van een relatie kan belangrijk zijn voor mensen met kanker. Omdat een grotere openheid van individuele zorgen en gevoelens optimale zorg mogelijk kan maken. (Fallowfield 2004; Paul 2009).

De meeste stijlen voor het aanleren van communicatie in de gezondheidzorg bevatten cognitieve , affectieve ( betrekking op het gevoel) en gedragscomponenten met als doel een groter zelfbewustzijn bij de zorgverlener te bevorderen. Communicatietraining gebaseerd op het verwerven van vaardigheden kan effectiever zijn dan programma’s die berusten op gedrag. (Kurtz 2005).

Effectieve vaardigheden in communicatie kunnen zijn open vragen stellen en tonen van empathie. Valkuilen zijn onder andere leidende vragen die zich alleen richten op het lichamelijke en het niet onderzoeken van meer psychologische problemen en voortijdige ondersteuning. (Cegala 2002; Paul 2009).                                                                                      

Ook oefenen door het gebruik van rollenspel in een veilige omgeving met gesimuleerde patiënten waar zorgverleners kunnen oefenen zonder verontrustende patiënten zijn doeltreffend. (Aspegren 1999; Kruijver 2001; Nestel 2007). Langere cursussen zijn beter zegt Gysels 2004  echter vanwege de tijdsdruk wordt er verwacht effectief te trainen via elektronische media E-learning. De overstap naar online leren in de gezondheidssector werd gezien als een manier om personeel toegang te geven tot leermogelijkheden op tijden en plaatsen die het beste passen bij hun werk en levensstijl [39].

Echter, als medewerkers niet persoonlijk toegewijd zijn aan het verbeteren van de communicatie, kunnen ze een training volgen om 'het vakje aan te vinken', zonder echt betrokken te zijn bij de inhoud. Daarom zijn er strategieën nodig om zowel het personeel op persoonlijk niveau en het management te betrekken.

Hack, T. F., Ruether, J. D., Pickles, T., Bultz, B. D., Chateau, D., & Degner, L. F. (2012). Behind closed doors II: systematic analysis of prostate cancer patients' primary treatment consultations with radiation oncologists and predictors of satisfaction with communication. Psycho-oncology, 21(8), 809–817. https://doi.org/10.1002/pon.1984

Jacobsen, P. B., Shibata, D., Siegel, E. M., Lee, J. H., Fulp, W. J., Alemany, C., Abesada-Terk, G., Jr, Brown, R., Cartwright, T., Faig, D., Kim, G., Levine, R., Markham, M. J., Schreiber, F., Sharp, P., & Malafa, M. (2011). Evaluating the quality of psychosocial care in outpatient medical oncology settings using performance indicators. Psycho-oncology, 20(11), 1221–1227. https://doi.org/10.1002/pon.1849