Gebruiker:Iris dv/Elizabeth Bartlet (musicologist)
| Elizabeth Bartlet | ||
|---|---|---|
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 1948 | |
| Overleden | 11 september 2005 Durham (North Carolina) | |
| Land | Canada | |
| Beroep | Musicoloog | |
Mary Elizabeth Caroline Bartlet (1948 - 11 september 2005) was een in Canada geboren musicoloog die bekend stond om haar expertise op het gebied van Franse muziek. Ze was met name gespecialiseerd in opera in de 18e en 19e eeuw. Daarnaast produceerde Bartlet baanbrekende kritische edities van de scores voor Rossini's Guillaume Tell en Rameau's Platée. Op het moment van haar overlijden was ze hoogleraar muziek aan de Duke University en een directeur van de American Musicological Society.
Leven en carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Bartlet werd geboren in Renfrew, Ontario, als dochter van Mary Elizabeth née Dingle en John Coburn Bartlet. Ze behaalde haar BA en MA in muziek aan de Universiteit van Toronto in respectievelijk 1970 en 1972 en begon haar carrière als hoboïst. Later studeerde ze af in musicologie aan de Universiteit van Chicago onder Philip Gossett. Ze promoveerde in 1982 in Chicago op een proefschrift over de Franse componist Étienne Méhul, getiteld Etienne Nicolas Méhul and opera during the French Revolution, Consulate, and Empire: a source, archival, and stylistic study. In 2005 schreef musicoloog David Charlton dat het proefschrift "de iconische status had verdiend die gereserveerd was voor de weinige proefschriften die bestemd zijn om hun gekozen vakgebied te veranderen." [1] Het proefschrift werd gepubliceerd in 1999 in de vorm van een boek in twee delen door Musik-Edition Lucie Galland. [2]
Bartlet begon haar loopbaan als docent aan de Wilfrid Laurier University terwijl zij nog steeds studeerde aan de universiteit van Chicago. In 1982 trad ze toe tot de muziekfaculteit van Duke University waar ze bleef tot haar dood door kanker in 2005. Ook was ze in die periode een directeur van de American Musicological Society. Kort na haar dood richtte de AMS het "M. Elizabeth C. Bartlet Fund" op, dat jaarlijkse beurzen biedt aan promovendi of afgestudeerden van universiteiten in de Verenigde Staten en Canada om musicologisch onderzoek in Frankrijk uit te voeren. [3] [4]
Werken[bewerken | brontekst bewerken]
De belangrijkste wetenschappelijke werken van Bartlet waren Etienne Nicolas Méhul and opera during the French Revolution, Consulate, and Empire: a source, archival, and stylistic study, haar 916 pagina's tellende boek over het werk van Étienne Méhul en de baanbrekende kritische edities van de scores voor Rossini's Guillaume Tell en Rameau's Platée. De score voor Platée voltooide ze kort voor haar dood. Alle werken werden gemarkeerd door haar minutieuze en uitgebreide archiefonderzoek. [5] [6] [1] [7] Haar score voor Guillaume Tell ging in 1988 in première in La Scala en werd in 1992 uitgegeven door de Fondazione Rossini ter gelegenheid van de tweehonderdste verjaardag van de geboorte van de componist. [8] [9] De score is vervolgens gebruikt voor producties in de San Francisco Opera, het Royal Opera House in Londen en het International Rossini Festival in Pesaro. [10] [11]
De vele artikelen van Bartlet in wetenschappelijke tijdschriften en boeken omvatten:
- "Politics and the Fate of Roger et Olivier, a Newly Recovered Opera by Grétry" in Journal of the American Musicological Society (1984). Het artikel ontving in 1884 de onderscheiding voor het beste artikel over een achttiende-eeuws onderwerp uit het zuidoostelijke hoofdstuk van de American Society for Eighteenth-Century Studies [12]
- "A musician's view of the French baroque after the advent of Gluck: Grétry's Les trois âges de l'opéra and its context" in Jean-Baptiste Lully and the Music of the French Baroque (Cambridge University Press, 1989). Het werd beschreven in Music & Letters als "een uitstekend overzicht van veranderende muzikale smaken in Frankrijk tijdens de achttiende eeuw" [13]
- "From Rossini to Verdi" in The Cambridge Companion to Grand Opera (Cambridge University Press, 2004). De criticus in het Cambridge Opera Journal merkte op dat "haar 93 voetnoten en een tafel met vier pagina's een hint geven naar de encyclopedische kennis van het onderwerp, gepropt in een onhandig kleine ruimte" [14]
Bartlet schreef ook de inleidingen tot facsimile-scores van Méhul's Mélidore et Phrosine en Stratonice en was de auteur van talloze artikelen over Franse opera's uit de 18e en 19e eeuw in The New Grove Dictionary of Music and Musicians en The New Grove Dictionary of Opera. [3] [15]
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
[[Categorie:Canadees musicoloog]]