Naar inhoud springen

Gebruiker:Jasper De Hertog

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Definitie[bewerken | brontekst bewerken]

Een documentair krediet is een handeling waarbij een bank op vraag van een koper van een goed, zich ertoe verbindt tegenover de verkoper van het goed een zeker bedrag te betalen tegen aanbieding van een aantal duidelijk gedefinieerde documenten.

Schema[bewerken | brontekst bewerken]

In bovenstaand schema sluiten de verkoper en de koper een verkoopsovereenkomst af waarin het documentair krediet wordt opgegeven als wijze van betaling. De koper contacteert zijn bank met de vraag zich te engageren tegenover de verkoper. Indien de bank instemt wordt zij de issuing bank genoemd. In de meerste gevallen zal de verkoper een contactpersoon vereisen in eigen land, waardoor de issuing bank haar correspondent (meestal een aanverwante bank of een bank van dezelfde groep) zal contacteren in het land van de verkoper. Op te merken valt dat het hier niet per se dient te gaan om de bank van de koper. Deze bank wordt de advising bank genoemd, zij handelt als tussenpersoon tussen de bank van de koper en de bank van de verkoper. Een bank aangeduid door de verkoper zal handelen als confirming bank, zij zal het documentair krediet bevestigen door zich persoonlijk te engageren tegenover de koper.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

1. Een eerste hoofdeigenschap is een sterk formalistisch karakter. Hiermee wordt bedoeld dat een bank zal betalen wanneer de aangeboden documenten formeel in orde zijn.

2. Een tweede hoofdeigenschap is dat een sterke vorm van abstractie heerst. Hiermee wordt bedoeld dat het engagement van de bank volledig losstaat van de verkoopsovereenkomst.

Deze twee hoofdeigenschappen impliceren enkele belangrijke cosequenties;

Wanneer de documenten vormelijk niet in orde zijn zal de bank niet betalen, ook al zijn de goederen op zich in orde Wanneer de documenten in orde zijn zal de bank betalen, ook wanneer er zich een probleem voordoet met de goederen (beschadiging, verlies, enz.)

Enige uitzondering die hierop bestaat is het geval van fraude van de verkoper. In dit geval kan de koper vorderen dat zijn bank de betaling niet uitvoert.

Welke documenten dienen aangeboden te worden wordt onderling tussen koper en verkoper bepaald. In de meeste gevallen zal eveneens de bank haar eisen stellen. Het gaat hier meestal om een vervoerdocument, aankoopfactuur, verzekeringcertificaat, certificaat van oorsprong, enz.

Reglementering[bewerken | brontekst bewerken]

Een documentair krediet is onderhevig aan de UCP 500 (Uniform Customs and Practices) -reglementering.