Gebruiker:JeroenDral/Kladblok

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Kenny Wayne Shepherd is een Amerikaans gitarist en singer songwriter. Kenny is geboren op 12 juni 1977 en komt uit Shreveport, Louisiana, Verenigde staten. Kenny Wayne Shepherd of eigenlijk Kenny Wayne Brobst, is blues/bluesrock gitarist. Hij bracht zeven studioalbums en één live album uit, waarvan “Ledbetter Heights” (1995) een record aantal exemplaren van zijn verkocht.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Liefde voor de blues[bewerken | brontekst bewerken]

De liefde voor muziek en vooral voor de blues is al vroeg ontstaan bij Kenny Wayne Shepherd. Al op de leeftijd van 5 vijf jaar wist Shepherd dat hij een stratocaster wilden hebben. De liefde voor de blues heeft Shepherd te danken aan zijn vader die hem op zevenjarige leeftijd meenam naar een muziekfestival. Op dat festival speelde Stevie Ray Vaughan. Dankzij zijn vader, die werkte bij de radio, kon Shepherd in contact komen met Vaughan. Shepherd mocht toen van Stevie Ray Vaughan aan de zijkant van het podium naar het optreden kijken.

Shepherd's talent ontdekt[bewerken | brontekst bewerken]

Op dat moment merkte Shepherd’s vader dat Kenny door zijn blues platen zat te snuffelen. Shepherd smeekte zijn ouders om een gitaar voor hem te kopen, zodat hij kon leren hoe Stevie Ray Vaughan, B.B King, Howlin’ Wolf en Muddy Waters gitaar speelden. Toen hij een gitaar kreeg van zijn ouders, begon Shepherd met het zichzelf aanleren van het gitaarspelen. Rond zijn dertiende ging Shepherd met zijn familie op vakantie naar New Orleans. Hier ontmoeten hij de blues gitarist Bryan Lee. Na lang proberen om Bryan Lee te overtuigen en over te halen, mocht Shepherd met Lee mee spelen op het podium. Bij het optreden verbaasde hij niet alleen Lee, maar ook het merendeel van het publiek. Vanaf dat moment ontstond er een speciale vriendschap tussen Bryan Lee en Shepherd. Dit optreden had voor Shepherd bewezen dat in de plannen voor de toekomst sowieso het spelen van de blues in voor kwam. Sindsdien vormde Shepherd zijn eigen band en begon op te treden bij clubs en radio stations.

Doorbraak[bewerken | brontekst bewerken]

Shepherd’s vader/manager probeerde zijn zoon bij een grote platenmaatschappij te krijgen. Door gebruik te maken van zijn eigen netwerk lukte het Shepherd’s vader om een contract te krijgen voor zijn zoon bij Irving Azoff van Giant Records. Op de leeftijd van achttien is het eerste album uitgekomen van Kenny Wayne Shepherd dat in 1996 een record aantal exemplaren verkocht. Zo’n 500.000 CD’s zijn er de deur uitgegaan. De meeste blues albums is het nooit gelukt om zoveel commercieel succes te krijgen en zeker niet degene die zijn geproduceerd bij artiesten die nog onder de twintig waren.

Verschillende projecten[bewerken | brontekst bewerken]

In 1998 maakte Kenny Wayne Shepherd het album “Trouble is….” Dat werd genomineerd voor een Grammy. Een jaar later bracht Shepherd alweer een nieuw album uit “Live on”. Na een goed begin bij Giants Records is Kenny Wayne Shepherd in 2004 overgestapt naar Reprise Records. In datzelfde jaar bracht kwam het album “The Place You’re in” uit. Dit was het eerste album waar Shepherd het meeste zelf zong. In de vorige twee albums was Noah Hunt vooral de hoofdzanger. Het volgende project van Shepherd was dat hij rond ging reizen in het zuiden van de Verenigde Staten met een cameraploeg en een mobiele opname studio. Hij nam nummers op met verschillende oude blues artiesten. Dit resulteerde in een album en een documentaire “10 Days Out: Blues from the Backroads” en verscheen in 2007. In 2010 werd de eerste en tot nu toe ook nog de enige live album opgenomen van Shepherd “Live! In Chicago”.

Terug naar het ouwe succes[bewerken | brontekst bewerken]

Na een tijdje geen studioalbum gemaakt te hebben, bracht Shepherd in 2011 een nieuw album uit "How I Go". “How I Go” moest weer zorgen voor het succes dat hij ook had in 1998 met het album “Trouble is…”. Ook heeft Shepherd Noah Hunt weer terug gevraagd als hoofdzanger van de band, wat ook is gebeurd. In 2014 kwam het album “Goin’ Home” uit dat een vervolg was op het album uit 2011. Waar in het eerste album, “Howe I Go”, nog meer een rock geluid op voorkomt, is dat in het tweede album naar de achtergrond verdwenen. “Goin’ Home” is geschreven als eerbetoon voor zijn helden, zoals onder andere B.B King, Stevie Ray Vaughan en Muddy Waters. Bij het album uit 2014 hebben veel gasten aan meegewerkt, namelijk: the Rebirth Brass Band, Keb’ Mo’, Ringo Starr, Joe Walsh, Warren Haynes en Robert Randolph. Hierdoor voelt “Goin’ Home” meer aan als een evenement dan als een gewoon album.


De huidige leden van de Kenny Wayne Shepherd band'[bewerken | brontekst bewerken]


The Kenny Wayne Shepherd band bestaat uit vijf leden.

Noah Hunt (zang) zit al 16 jaar bij de Kenny Wayne Shepherd band. Hiervoor heeft hij in een bekende band gezeten Uncle Six uit Cincinnati. Chris Layton (de drums) heeft onder andere gespeeld in de Stevie Ray Vaughan & Double Trouble en Arc Angels. Scott Nelson (bassist) heeft onder andere gespeeld met Gary Clark Jr., Doyle Bramhall II en Jimmie Vaughan. Riley Osbourn (toetsen) begon als studio muzikant, maar heeft met veel blues legendes op het podium gestaan zoals Bonnie Raitt, James Cotton, Hubert Sumlin etc. En als laatst natuurlijk Kenny Wayne Shepherd.


The Rides[bewerken | brontekst bewerken]


Naast de Kenny Wayne Shepherd band heeft Kenny nog een project er naast ‘The Rides’. De band is opgericht in 2013 en bestaat uit drie muzikanten, namelijk Kenny Wayne Shepherd, Stephen Stills en Barry Goldberg. Stephen Stills heeft is onder andere gespeeld in ‘Buffalo Springfield’, ‘ Crosby, Stills & Nash’ en ‘Crosby, Stills, Nash & Young’. Barry Goldberg heeft gespeeld in ‘The Electric Flag’ en heeft onder andere gespeeld met Steve Miller. Het is een project wat Kenny al een lange tijd wilde doen “Het is een nieuw soort ensemble voor mij. Heb mijn eigen band opgericht, waar Chris Layton ook in zit, waar aan het eind van de dag ik bepaal over hoe en wat. Nu ik samenwerk met Stephen en Barry in The Rides, is het de eerste keer dat ik echt een lid ben van de band waar iedereen net zo veel heeft te zeggen en te beslissen heeft over de nummers die worden geschreven en over bandzaken”.


Materiaal

Kenny Wayne Shepherd maakt gebruik van zo’n dertig gitaren, het merendeel hiervan zijn Stratocasters. Zijn favoriete gitaar is de 1961 Fender Stratocaster. Zoals Kenny zegt “ het is de gitaar waar iedereen van droomt. Ik houd van al mijn gitaren, maar vergeleken deze zijn ze allemaal tweede keus”. Ook heeft Shepherd drie eigen Stratocaster series de “KWS Signature Strat (w/cross) with Roosewood Neck”, “KWS Signature Strat black” en “KWS Signature Strat sunburst”. Om verschillende soorten geluiden uit zijn gitaar te halen maakt Shepherd gebruik van verschillende voetpedalen. De vijf pedalen die Shepherd het meest gebruikt en waar hij niet zonder kan zijn de Dunlop uni-vibe chorus/vibrato M68, Custom audio Electronics MC404 CAE WAH, Analog man king of tone, Chicago iron tycobrahe octavia en als laatst Jam pedals delay llama+. Qua versterkers gebruikt hij onder andere de 1964 Fender Blackface Vibroverb Reissue, Fender Super-Sonic Twin en een Fender Delux Reissue die gemaakt is door Alexander Dumble, ook wel de Tweedledee Deluxe genoemd.

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7]

  1. http://www.musicradar.com/news/guitars/kenny-wayne-shepherd-talks-strats-598929
  2. http://kennywayneshepherd.net/
  3. http://www.musicradar.com/news/guitars/kenny-wayne-shepherd-talks-strats-598929
  4. http://www.allmusic.com/artist/mn0000812388/biography
  5. http://www.premierguitar.com/articles/21152-kenny-wayne-shepherds-top-5-pedals?page=2
  6. http://theridesband.com/
  7. http://www.premierguitar.com/articles/Rig_Rundown_Kenny_Wayne_Shepherd