Hubertus Dinart

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Hubertus Dinart (ca. 1300) was een kruisheer uit het kruisherenklooster te Hoei (Clairlieu). Hij leefde omstreeks 1300 en is slechts bekend als auteur van een paar hagiografische producties. De auteur maakt in zijn hagiografieën handig gebruik van de compositorische methode: het ontlenen van excerpten uit andere heiligenverhalen, vroegchristelijke of klassieke werken, meestal om een hagiografische associatie met de gebiografeerde heilige te bewerkstelligen. Hij ontleent ook veelvuldig uit de werken van Vergilius, waarvoor hij grote bewondering leek te koesteren.

Hagiografieën[bewerken | brontekst bewerken]

In deze hagiografie verhaalt hij over de overbrenging van de reliek van de heilige Odilia van Keulen naar Hoei in 1287. Hij vermeldt tevens de aanvang van de bouw van de nieuwe kapittelkerk te Hoei, waardoor de redactie zou te situeren zijn voor 1322.


In de begeleidende brief bij de hem toegeschreven herwerking en vermeerdering van het 11e-eeuwse heiligenverhaal van Sinte Goedele verlatiniseert hij zijn naam tot Hubertus Servus. Dit werk werd waarschijnlijk geschreven tussen 1278-1308 in opdracht van de abdij van Affligem. Hubertus richt zijn dekbrief bij de vita aan een zekere Albertus, die vereenzelvigd kan worden met de toenmalige prior van de abdij. De vita wordt ook uitsluitend overgeleverd via een handschrift met herkomst uit de abdij van Affligem: Brussel, Koninklijke Bibliotheek, mss 1770-1777, fol. 76r-91v.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Joannes Banelius [=Jan Banelt], Gloriosi corporis S. Odiliae virginis et martyris ex sancta Ubiorum Colonia in celeberrimum totius sacri ordinis fratrum S. Crucis apud Huyenses Clari Loci monasterium translatio, editione Gallica auctior et castigatior (Keulen, 1621)
  • Henricus Van den Wijmelenberg, Cornelius Rudolphus Hermans, Annales canonicorum regularium Sancti Augustini ordinis Sancti Crucis (1858).