Kerk van Nossa Senhora da Anunciação

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Geplaatst:
16-06-2019

Deze vertaling uit het Engels moet nodig worden opgeknapt

Ten minste een van de mensen die meewerken aan Wikipedia, vindt dat deze vertaling in deze vorm niet binnen de Wikipedia-encyclopedie past. De pagina is daarom in de categorie:Wikipedia:Op te knappen vertaling geplaatst.

Wil je meehelpen er wat aan te doen, lees dan het Engelstalige artikel en verbeter de Nederlandstalige tekst aan de hand van het origineel. Wees er zeker van dat je exact begrijpt wat er in de Engelstalige tekst staat voordat je de Nederlandstalige tekst aanpast. Lukt het niet om alles te doen, doe dan wat je wél kunt en sla het artikel daarna op. Uitsluitend als je ervan overtuigd bent dat het gehele artikel is gecontroleerd en correct is, mag je dit sjabloon verwijderen. Daarmee verdwijnt het artikel ook uit de categorie op te knappen vertalingen.

De parochiekerk met gemengde architectuur van Mértola.

De kerk van Nossa Senhora da Anunciação (Portugees: Igreja Paroquial de Mértola/Igreja de Nossa Senhora da Assunção/Igreja de Nossa Senhora da Anunciação) is een 12e-eeuwse kerk en voormalig moskee in de burgerlijke parochie van Mértola in de gemeente Mértola, in de Portugese Alentejo.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Een uitzicht op de kerk op de heuveltop met de skyline van Mértola.

Het gebouw werd waarschijnlijk aan het einde van de 12e eeuw gebouwd als een moskee, maar reeds in de 13e eeuw was het gebouw getransformeerd in een christelijke kerk en verhuisde het altaar naar de noordelijke muur. Het altaar werd ergens aan het eind van de 15e eeuw opnieuw in het oosten geïnstalleerd. In 1506 gaf Duarte de Armas op een tekening de kerk weer met een houten dakspant en een minaret/toren. Tegen het midden van de 16e eeuw beschreef Pedro Dias de veranderingen aan het gebouw: de minaret was al vervangen door een klokkentoren en de daklijn was versierd met kantelen, die het dak van het gebouw bekronen. Tussen de 17e en 18e eeuw werd de klokkentoren opnieuw ingericht. Op 2 februari 1969 ondervond de regio een aardbeving met als gevolg schade aan gebouwen op de heuveltop, inclusief de kerk.

Architectuur[bewerken | brontekst bewerken]

De hoofdgevel met een mix van elementen.

De kerk ligt op een afgelegen heuveltop, op de steile hellingen onder het kasteel van Mértola, maar domineert het noordelijke deel van de stad, op terrassen boven de rivier Guadiana. De hoofdgevel bevindt zich langs een rijbaan die wordt afgebakend door een muur aan de overkant en in de buurt van de kapel van Calvário.

Het grondplan bestaat uit een groot, rechthoekig schip, een rechthoekig bijgebouw (in het noorden), een vijfhoekige mihrab (in het oosten) en een vierkante klokkentoren (in het zuidoosten), allemaal bedekt met gedifferentieerd pannendak. De vier gevels worden bekroond door driehoekige staccato-mergels, afgewisseld langs de zijwanden met kegelvormige pinakels en afgeschuinde muren. De belangrijkste gevel, georiënteerd op een hoek naar het zuiden, fungeert als decoratie en cilindrische steunbeer (in de linkerhoek), grenzend aan de prismatische klokkentoren met ramen in het bovenste gedeelte en fogaréus in de vier hoeken.

Het karakteristieke interieur met het gewelfde plafond en pilaren die typerend zijn voor islamitische architectuur, naast christelijke elementen.

Bevestigd aan de middenas van de gevel, is een steunbeer met drie verdiepingen met verschillende vormen die eindigt in een kegelvormig toppunt. Rechts daarvan, in gedecentraliseerde positie, bevindt zich een rechthoekige portiek, omlijst door laag reliëf en zuilengalerijen, bedekt door gegoten oculus. Op de achtergevel bevindt zich een prismatische bijgebouw en een schuivend poortportaal omlijst door Alfiz. Aan de rechterzijgevel bevindt zich het gefacetteerde volume van de mihrab. Verschillende steunberen versterken de hoofdhoogte en de zijgevels, waarvan één in een diagonaal is geplaatst, een andere luchtboog.

Interieur[bewerken | brontekst bewerken]

Het interieur bestaat uit vijf beuken, verdeeld in vier secties (met een centraal middenschip) en het laatste bredere gedeelte dat een "T" vormt, bedekt door ogive/kruisgewelven op cilindrische kolom/schachten en consoles bevestigd aan de muren. Het gedeelte voor het mihrab/hoofdaltaar is bedekt met een gewelf met sterren. Een afgeronde boog/nis op kolommen in de oostelijke muur, de nichevormige mihrab inlijsten, met polylobal, stucwerk blinde bogen en de nimbar. Vier deuren onder gewelfde bogen zijn omlijst door alfizes, een open in het oosten en drie in het noorden.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]