Overleg:Citaten van voorzitter Mao Zedong

Pagina-inhoud wordt niet ondersteund in andere talen.
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Ik hekel me werkelijk aan de POV van dit artikel. Nodige wijzigingen zijn aangebracht. Hoe goed je ook beargumenteerd (*kuch *kuch) - weet wel dat het artikel POV-neutraal moet zijn. En fetisj is het seksueel getint vereren van een object, succes!--83.84.138.101 16 feb 2008 16:15 (CET)[reageer]

HET ADELSBOEK IS OUDER EN MOET DUS EERDER WORDEN GENOEMD.[brontekst bewerken]

EN WAAR HET MAO BETREFT:

EEN ZO DROGE BESCHRIJVING ALS HIER GEGEVEN WORDT DOET GEEN RECHT AAN HET " RODE BOEKJE" VAN MAO , HET IS GEEN BOEK ALS ALLE ANDERE EN ER IS NOG NOOIT EERDER ZO MET EEN BOEK OMGEGAAN...

VANDAAR DAT IK BESCHRIJF WAT DE OMGANG MET HET BOEK IN HET CHINA VAN 1966 TEWEEGBRACHT. WIE DE KORTE BESCHRIJVING LEEST DENKT DAT HET NET ZOIETS IS ALS HET BOEK VAN JAN PETER BALKENENDE!

MAAR DAT IS BESLIST NIET ZO.

HET BOEK BLEEF NIET IN DE KAST EN HET LEREN, BESTUDEREN EN SCANDEREN WAS VERPLICHT. DAT MOET OOK IN EEN NEUTRAAL ENCYCLOPEDISCH ARTIKEL DUIDELIJK NAAR VOREN KOMEN.

HET HYSTERISCHE KARAKTER VAN DE CULTURELE REVOLUTIE IS DUIDELIJK; AAN EEN BOEKJE WERDEN GEWELDIGE KRACHTEN TOEGEKEND. DAT HEET FETISJISME.

Robert Prummel 24 mei 2006 03:17 (CEST)[reageer]

Je weet toch wel dat het schrijven in hoofdletters op internet als schreeuwen wordt beschouwd? Het geeft geen pas dat hier te doen.
Er is niets op tegen wanneer een tekst droog is, als het maar bestaat uit feiten en niet een POV invulling heeft. Uit je beschrijving hierboven maak ik op dat je een draai aan het verhaal wilt geven om een bepaalde stemming te creëren of over te brengen. Dat is POV. Het is aan de lezer om de feiten te analyseren. Dat er meer dan een miljard uitgegeven zijn, nou en?
Dat de 'culturele revolutie' een "hysterisch karakter" zou hebben is onzin. Jouw POV. Mensen werden op grote schaal gedwongen om aan activiteiten mee te doen. Dat is geen hysterie.
Aan het boekje werden geen geweldige krachten toegekend. Dat is jouw POV. Het gaat niet om het boekje maar om de citaten. Het was de maoistische regering die hun hoop op de teksten vestigde om d.m.v. propaganda aan de hand van de teksten te veronderstellen de bevolking te kunnen brainwashen ("heropvoeden"). Om het boekje dan nog een fetisj (een voorwerp van afgodische verering waaraan magische eigenschappen toegeschreven worden) te noemen gaat veel te ver. Dat is weer jouw POV.
Al die POV verwijderen uit de tekst zou het een stuk encyclopedischer maken.
--Johjak (!) 28 mei 2006 16:20 (CEST)[reageer]

  • Beste Johjak, Heb je wel eens opnamen van de mensenmenigten in de culturele revolutie gezien? weet je wat er met het boek in de hand is gebeurd? Mensen werden op straat doodgeslagen, bibliotheken werden verwoest, in het Handelsblad van vorig weekeinde staat het verhaal van een vrouw die gedwongn werd om in het openbaar haar kat,(de bourgeois gewoonte om huisdieren te houden wordt in het boekje veroordeeld) te wurgen.

Brullende menigten renden scanderend met het boekje door de straten. Voor iemand in een ziekenhuis werd geopereerd moest de staf van de operatiekameer eerst, je raad het al, dat boekje reciteren. Wanneer ieder succes in de maatschapij aan de lectuur van dat ene boekje wordt toegeschreven is er iets heel vreemds aan de hand. Dan is er sprake van fetisjisme en hysterie.

Massahysterie is een boeiend fenomeen. Het is vaker gezien en de omgang met dat boekje is er een fraai voorbeeld van.
Massahysterie en fetisjisme zag je ook bij Stalin, bij de Neurenbergse Partijdagen, rond Mussolini en bij gebedsgenezers. Ik denk dat het fenomeen wel degelijk objectief aantoonbaar is. Wanneer het hier niet wordt genoemd dan wordt het manische karakter van de Mao-verering geen recht gedaan.
Een interessante denkfout maak je m.i. bij " Het was de maoistische regering die hun hoop op de teksten vestigde om d.m.v. propaganda aan de hand van de teksten te veronderstellen de bevolking te kunnen brainwashen ("heropvoeden")". Mao keerde zich juist tegen de Chinese regering (daar maakte hij geen deel van uit!) en de Chinese President was een van zijn voornaamste doelwitten en slachtoffers.
Mensen werden inderdaad gedwongen om mee te doen aan " activiteiten". Welke activiteiten? Het ging om urenlang scanderen, hersenspoelen, zinloos werk aan tienduizenden kleine hoogoventjes, het teroriseren van leraren en mensen met autoriteit, vernielen van de cultuur en mishandeling. En wie dwongen de Chinezen daar toe? Niet de ambtenaren, dit was een beweging van onderaf. Het ging om losgeslagen tieners, mag ik "hysterische tieners" zeggen?
Ik deel je mening dat een encyclopedie een feitelijk relaas moet geven. Maar wanneer elementen als euforie, depressie of hysterie op een bepaald moment ergens de boventoon hebben gevoerd dan moet ook dat beschreven worden.
Of de inhoud (de gedachten) van het boekje of het boekje zèlf object van de verering was is een interessante vraag. Wanneer een zo felgekleurd kaftje zo'n rol gaat spelen in het openbare leven wordt ook het object belangrijk. Dan gaat (helden)verering over in fetisjisme. Mao, afbeeldingen van Mao, en zijn rode boekje werden ikonen en fetisjen. Bij de fetisj denkt men immers dat het object (hier het boek) kracht heeft en kracht geeft. Robert Prummel 15 sep 2006 04:23 (CEST) P.S Sorry voor de grote letters maar ik heb slechteogen, vandaar...[reageer]

Naam vertaler klopt niet[brontekst bewerken]

Cornelis Schepel wordt genoemd als vertaler van het Rode Boekje, maar die is al ruim 30 jaar dood op het moment van uitgave. Jasperboter (overleg) 22 feb 2022 21:41 (CET)[reageer]

Scherp! Het gaat hier om de uitgave in de reeks Zwarte Beertjes van A.W.Bruna. Het werk begint met een inleiding van de vertaler, die op p.10 is ondertekend door C.Schepel van het Sinologisch Instituut Leiden, maart 1967. De in het lemma gelinkte Schepel was een jurist. De vertaler moet dus een andere Schepel zijn geweest. Ik heb het in het lemma verbeterd, Guss (overleg) 23 feb 2022 09:05 (CET).[reageer]