Overleg:Kardinaal de Richelieu

Kardinaal in de literatuur

De kardinaal verschijnt negatief in de boeken van Alexandre Dumas. Ik weet echter te weinig hierover af. Ik zal slechts een hoofdstuk openen. Anderen mogen het aanvullen. George4 22 mrt 2007 09:53 (CET)

Dumas schreef romans, geen geschiedenis. Hij zei ooit dat de geschiedenis gebruikte als een spijker om er een schilderij (zijn romans) aan te hangen. Figuren in zijn romans als Richelieu, d'Artagnan en koningin Anna van Oostenrijk hebben echt bestaan, maar komen daarom zeker niet overeen met de historische werkelijkheid. Maurice Van Meenen

amateuristische titel

Geachte collegae, Op wikipedia schijnt de conventie te bestaan dat adellijke titels bij voorkeur niet in de titel van een lemma vermeld worden. Tussen haakjes plaatsen is daarentegen weer geen probleem. Wie Wellington zoekt, wordt doorverwezen naar Arthur Wellesley.
Er zijn dus verschillende redenen om de titel van dit lemma te wijzigen. Ook inhoudelijke.
Mijn voorkeur gaat uit naar Armand Jean du Plessis, kardinaal de Richelieu. Mocht dit onoverkomelijke bezwaren opleveren dan zou de titel ook tussen haakjes geplaats kunnen worden, hoewel dat niet erg professioneel aandoet. Ik sta open voor suggesties. Bij voorbaat dank!
met vriendelijke groet, S.Kroeze 24 jan 2009 22:46 (CET)

Sjabloon

Op de pagina Te verwijderen sjablonen, is bezaar gemaakt tegen de kardinaal-infobox op dit lemma. Ik heb geen enkel bezwaar tegen verwijdering ervan. Waar ik wel bezwaar tegen heb, is dat in de infobox, achter ambt nu - óók - staat: Eerste minister van Frankrijk. Dat is allemaal mooi en aardig, maar het maakt de infobox heel erg onduidelijk. Dit sjabloon gaat, als het ware, alleen over R's kerkelijke loopbaan. Zoals het er nu staat zou een leek gemakkelijk kunnen concluderen dat Richelieu Eerste Minister gecreëerd werd tijdens een of ander consistorie.. Ik zal dat dus weg gaan halen, tenzij iemand mij voor is en het hele sjabloon verwijdert.. RJB _overleg 9 feb 2009 21:43 (CET)

Richelieu is natuurlijk vooral bekend geworden door zijn politieke activiteiten. Een sjabloon, waarin dit feit niet vermeld wordt is imo onzinnig. Terecht noemde collega S. Kroeze, zijn politieke functie dan ook als eerste, dat is inmiddels al - ten onrechte - teruggedraaid. Als dit gegeven helemaal uit het sjabloon verdwijnt, dan kan het sjabloon zelf maar beter helemaal worden verwijderd. Gouwenaar 9 feb 2009 21:49 (CET)

Daar ben ik het dan helemaal mee eens! Ik denk dat het sjabloon beter geschikt is voor mannen (tsja.. die Katholieke kerk) die uitsluitend een kerkelijke loopbaan hebben of hadden.. En daar zijn er meer dan genoeg van! RJB _overleg 9 feb 2009 22:01 (CET)

Ik was mij niet bewust van dit overleg en voegde de kardinaal-infobox weer toe. Ik kan mij echter goed vinden in bovenstaande beslissing. Terecht dat S. Kroeze hem ondertussen alweer heeft verwijderd. Met vriendelijke groet, ArjanHoverleg 7 jan 2013 11:28 (CET)

Protestantenbeleid

Het edict van Nantes hield het volgende in:

gewetensvrijheid in geheel Frankrijk; het recht godsdienstoefeningen te houden in de reeds hiervoor in gebruik zijnde kerken, in kastelen van protestantse edellieden en in één stad per district, behalve Parijs; volledige burgerrechten: vrije handel, erfrecht, toegang tot ambten, onderwijsinstellingen; het bezetten van de helft van de zetels in de handelskamers; het recht van het leggen van een door de koning bezoldigd garnizoen en het houden van synoden in een honderdtal veiligheidsplaatsen

Ik vind niet dat dit onder voorrechten valt, zoals in het artikel beschreven. Ik vind dus dat we best iets kritischer mogen zijn over het beleid van Richelieu ten opzichte van de protestanten. De protestantse opstand zat namelijk iets anders in elkaar dan zo kort door de bocht werd beschreven:

Third Huguenot rebellion (1627-1628)

Main articles: Siege of Saint-Martin-de-Ré (1627) and Siege of La Rochelle

'Marshall Henri de Schomberg and Toiras vanquishing the English army of Buckingham at the end of the Siege of Saint-Martin-de-Ré (1627).'

Cardinal Richelieu at the Siege of La Rochelle, Henri Motte, 1881. The third and last Huguenot rebellion started with an English military intervention aimed at encouraging an upheaval against the French king. The rebels had received the backing of the English king Charles I, who sent his favourite George Villiers, 1st Duke of Buckingham with a fleet of 80 ships. In June 1627 Buckingham organised a landing on the nearby island of Île de Ré with 6,000 men in order to help the Huguenots, thus starting an Anglo-French War (1627-1629), with the objective of controlling the approaches to La Rochelle, and of encouraging the rebellion in the city. Buckingham ultimately ran out of money and support, and his army was weakened by diseases. The English intervention ended with the unsuccessful Siege of Saint-Martin-de-Ré (1627). After a last attack on Saint-Martin they were repulsed with heavy casualties, and left in their ships.[16] The English intervention was followed by the Siege of La Rochelle.[17] Cardinal Richelieu acted as the commander of the besieging troops (during those times when the King was absent).[18] Residents of La Rochelle resisted for 14 months, under the leadership of the mayor Jean Guitton and with gradually diminishing help from England. During the siege, the population of La Rochelle decreased from 27,000 to 5,000 due to casualties, famine and disease. Surrender was unconditional.

Siege of Alès in June 1629. Rohan continued to resist in Southern France, where the forces of Louis XIII continued to intervene in 1629. In the Siege of Privas, the inhabitants were massacred or expelled, and the city was burnt to the ground. Louis XIII finally captures Alès, in the Siege of Alès in June 1629, and Rohan submitted. By the terms of the Peace of Alais, the Huguenots lost their territorial, political and military rights, but retained the religious freedom granted by the Edict of Nantes. However, they were left at the mercy of the monarchy, unable to resist when the next king, Louis XIV, embarked on active persecution in the 1670s, and finally revoked the Edict of Nantes altogether in 1685 .

Daarom denk ik dat we heust wel wat minder lovend over deze kardinaal mogen zijn.