Overleg:Mallet (locomotief)
Onderwerp toevoegenLaatste reactie: 1 jaar geleden door MartinD in het onderwerp Patent
Patent[brontekst bewerken]
De Engelse en Duitse Wikipedia stellen dat het patent voor het mallet-principe verleend werd in 1884, de ene met een bron die ik niet kan inzien, de andere zonder bron. Zelf vond ik 1889:
- Google Patents. patents.google.com. Geraadpleegd op 12 september 2022.
Als de tekst van het patent niet verloren is gegaan, moet die met de gegevens van Google Patents te vinden zijn, maar het wordt me te laat, ik parkeer het spul hier. Zolang de tekst onbekend is kunnen we er helaas niets mee beginnen, alleen zijn volledige naam is een aanwinst, die bleek op enwiki en dewiki nog niet bekend: Jules Theodore Anatole Mallet →bertux 12 sep 2022 22:01 (CEST)ä
- Meneer Mallet blijkt op meerdere wiki's een artikel te hebben, met als titel steeds "Anatole Mallet". Soms worden zijn drie voornamen vermeld: EN, DU, soms alleen "Anatole": FR, ES. SV heeft het over "Anatole Jules Théodore Mallet". Wikidata (Q115703) heeft het over Anatole. Wat zullen we doen? Groet, MartinD (overleg) 14 sep 2022 10:31 (CEST)
- De titel moet in elk geval Anatole Mallet zijn, zo staat hij algemeen bekend. Het is dan gebruikelijk om in de beginregel zijn volledige naam te noemen. Of dat met of zonder accent moet zijn? Bovengenoemd patentbureau geeft er geen, maar dat zegt niet alles. Svwiki vermeldt 'Encyklopedia PWN, Tom 2, Warszawa 1991' als bron voor de naam en daar wordt hij daadwerkelijk zo genoemd. Dat accent lijkt me geen halszaak, het kan in een voetnoot genoemd worden.
- Op d:Q115703 heb ik alle identificatiecodes aangeklikt, maar de meeste van die databases houden zich discreet op de vlakte, en pas op: minstens eentje gebruikt Wikipedia als bron. Sowieso nuttig is het biografietje op het Historische Lexikon der Schweiz en bijkomend kan dat helpen om zijn geboorteakte op te sporen.
- Nog wat diversen:
- Ook bij HLS wordt 1884 genoemd, dus dat zal wel kloppen. Zelf had ik al ontdekt dat het patent uit 1889 voor iets anders moet zijn.
- Nog een bijkomende vraag: het artikel Articulated locomotive meldt dat lagedrukzuigers zo zwaar waren dat hun heen en weer gaande beweging bij hoge snelheden stabiliteitsproblemen gaf. Ik zit niet in het spoorwereldje en ga het niet uitzoeken, maar als je het bevestigd kunt krijgen zou het een mooie aanvulling zijn bij de mallet. De implicatie zou zijn dat ze onbruikbaar waren voor doorgaande passagierstreinen. En zouden er in de loop van de decennia pogingen zijn gedaan om die zuigers lichter te maken?
- →bertux 14 sep 2022 11:38 (CEST)
Loc van Baureihe 02 - Mijn beeld (maar ik ben dus echt geen expert!) is dat de lagedrukcilinders vaak groter waren, naar ik aanneem om de hoeveelheid PK's van de hoge- en lagedrukcilinders zoveel mogelijk gelijk te laten zijn (en bij de lagere druk moest er meer stoom gebruikt worden voor een zelfde hoeveelheid vermogen). Zie bijgaand plaatje waar dat het geval is. Ik kan me (wederom, als leek) voorstellen dat de combinatie van zwaardere lagedrukcilinders en een geleed chassis voor stabiliteitsproblemen zorgde. Maar "onze" mallet-locs waren niet bedoeld voor hoge snelheden. Typisch voor bochtige en/of bergtrajecten. De loc die nu in het Spoorwegmuseum staat had een maximum snelheid van 55 km/u. En ik denk dat de kleinere mallets (van de Rhätische Bahn bijvoorbeeld) zo'n snelheid lang niet haalden. Omtrent lichter maken van zuigers: ik ga kijken of ik in mijn bescheiden collectie spoorwegboeken daar iets over kan vinden. Mij staat bij dat André Chapelon in de jaren '30 fors bezig is geweest met experimenteren met compound locomotieven. Wordt (hopelijk) vervolgd.;) MartinD (overleg) 14 sep 2022 12:22 (CEST)
- In Europa zal dat inderdaad niet zo gespeeld hebben, maar de Southern Pacific class MM-2 waren kolossale beesten die misschien graag wat sneller hadden gewild. Ik lees trouwens dat de enige Canadese mallets makkelijk ontspoorden, dat doet vermoeden dat er inderdaad een probleem was. Ook hadden ze last van lekkages, wat niet al te raar klinkt met die flexibele leidingen. De rauwdouwersmentaliteit van de kolonisten kan natuurlijk ook een rol gespeeld hebben.
- Lekkages waren juist de reden om lage druk te gebruiken in de flexibele leidingen, las ik, eerdere ontwerpers zouden daarop vastgelopen zijn →bertux 14 sep 2022 12:49 (CEST)
- Ik zat me al schrijvend ook af te vragen hoe meneer Mallet dit probleem heeft opgelost... Helaas is hij al een tijdje niet meer onder ons. Overigens, ik vind dit wel zo leuk dat ik me zit af te vragen of ik niet een vergelijkbare poging zou kunnen wagen met de Garratt-locomotief (alias Beyer-Garratt, omdat Beyer, Peacock and Company een grote fabrikant van dit type waren. Er heeft een Garratt bij de LTM gereden, zie en:LTM 51. Dan verdient dit spannende stuk techniek toch een artikeltje op NL? Mvg, MartinD (overleg) 14 sep 2022 17:08 (CEST)
- Ik lees graag mee! Ik beloof niet dat ik weer ga speuren, maar het boenen en opkuisen van een tekst is iets dat ik graag doe →bertux 14 sep 2022 17:23 (CEST)
- Je meelezen wordt zeer op prijs gesteld! Mvg, MartinD (overleg) 14 sep 2022 20:06 (CEST)
- Ik kwam op en:Fairlie locomotive onder het kopje Steam supply iets tegen over die flexibele leidingen. Erg duidelijk is het me nog niet. Ze hebben het over een "ball-and-socket joint" wat naar ik begrijp een kogelgewricht is. Dat je daarmee de nodige flexibiliteit bereikt begrijp ik, maar dan zit ik toch nog met hoe je een afdichting maakt die een dergelijke hoge druk kan verdragen. Mocht ik nog eens in Porthmadog zijn, dan ga ik zeker een kijkje nemen bij de Ffestiniog Railway, die hebben nog meerdere van dit soort locomotieven in gebruik. (De kans dat ik daarvan op korte termijn verslag kan doen is echter klein...) Fairlie toegevoegd aan Projectje exotische stoomlocomotieven.; Mvg, MartinD (overleg) 15 sep 2022 19:54 (CEST)
- Zo blijkbaar. Daaruit blijkt dan dat het probleem voor 1929 niet helemaal bevredigend opgelost was. Veel wijzer word ik er evengoed niet van, want wat voor olie gebruikten ze om de verbindingen stoomdicht te maken en hoe pakte dat in de praktijk uit? →bertux 15 sep 2022 22:46 (CEST)
- Ik kwam op en:Fairlie locomotive onder het kopje Steam supply iets tegen over die flexibele leidingen. Erg duidelijk is het me nog niet. Ze hebben het over een "ball-and-socket joint" wat naar ik begrijp een kogelgewricht is. Dat je daarmee de nodige flexibiliteit bereikt begrijp ik, maar dan zit ik toch nog met hoe je een afdichting maakt die een dergelijke hoge druk kan verdragen. Mocht ik nog eens in Porthmadog zijn, dan ga ik zeker een kijkje nemen bij de Ffestiniog Railway, die hebben nog meerdere van dit soort locomotieven in gebruik. (De kans dat ik daarvan op korte termijn verslag kan doen is echter klein...) Fairlie toegevoegd aan Projectje exotische stoomlocomotieven.; Mvg, MartinD (overleg) 15 sep 2022 19:54 (CEST)
- Je meelezen wordt zeer op prijs gesteld! Mvg, MartinD (overleg) 14 sep 2022 20:06 (CEST)
- Ik lees graag mee! Ik beloof niet dat ik weer ga speuren, maar het boenen en opkuisen van een tekst is iets dat ik graag doe →bertux 14 sep 2022 17:23 (CEST)
- Ik zat me al schrijvend ook af te vragen hoe meneer Mallet dit probleem heeft opgelost... Helaas is hij al een tijdje niet meer onder ons. Overigens, ik vind dit wel zo leuk dat ik me zit af te vragen of ik niet een vergelijkbare poging zou kunnen wagen met de Garratt-locomotief (alias Beyer-Garratt, omdat Beyer, Peacock and Company een grote fabrikant van dit type waren. Er heeft een Garratt bij de LTM gereden, zie en:LTM 51. Dan verdient dit spannende stuk techniek toch een artikeltje op NL? Mvg, MartinD (overleg) 14 sep 2022 17:08 (CEST)
Dit is eigenlijk fascinerend... Ze moeten er in geslaagd zijn dit probleem zo op te lossen dat die locomotieven niet steeds defect aan de kant stonden. Maar hoe? Ondertussen heb ik wat kunnen vinden over de experimenten van de heer Chapelon met compoundlocomotieven, maar er stond niets bij over het lichter (en kleiner) maken van de lagedrukcilinders. Helaas. We gaan onverdroten verder.;) Mvg, MartinD (overleg) 16 sep 2022 19:17 (CEST)