Overleg:Ontslag van alle rechtsvervolging

De tekst van dit artikel is een aantal malen inhoudelijk veranderd. Achtereenvolgens stond er de zin:

1. Het wordt bewezen dat de verdachte iemand heeft doodgeslagen, maar hij kon niet anders, omdat dat de enige manier was waarop hij zich kon verweren tegen een aanval van de ander. (Dit heet noodweer.) Het feit is dan niet strafbaar vanwege een rechtvaardigheidsgrond.
2. Het wordt bewezen dat de verdachte iemand heeft doodgeslagen, maar hij kon niet anders, omdat dat de enige manier was waarop hij zich kon verweren tegen een aanval van de ander (dit heet noodweer-exces (zie ook noodweer )). Het feit is dan niet strafbaar vanwege een rechtvaardigheidsgrond.
3. Het wordt bewezen dat de verdachte iemand heeft doodgeslagen, maar hij kon niet anders, omdat dat de enige manier was waarop hij zich kon verweren tegen een aanval van de ander (dit heet noodweer-exces (zie ook noodweer )). De dader is dan niet strafbaar vanwege een rechtvaardigheidsgrond.
4. Het wordt bewezen dat de verdachte iemand heeft doodgeslagen, maar hij kon niet anders, omdat dat de enige manier was waarop hij zich kon verweren tegen een aanval van de ander (dit heet noodweer-exces (zie ook noodweer )). De dader is dan niet strafbaar vanwege een schulduitsluitingsgrond.
5. Het wordt bewezen dat de verdachte iemand heeft doodgeslagen, maar hij kon niet anders, omdat dat de enige manier was waarop hij zich kon verweren tegen een aanval van de ander (dit heet noodweer-exces (zie ook noodweer )). De dader is dan niet strafbaar vanwege een rechtvaardigheidsgrond.

Volgens mij is de verwarring ontstaan, bij versie (2), waar iemand de term "noodweer-exces" heeft ingevoegd. Zoals ik het altijd begrepen heb, verschilt noodweer principieel van noodweer-exces. Ik meen me te herinneren dat "noodweer" een schulduitsluitingsgrond is. Met andere woorden, wie inderdaad 'noodweer' toepast, is 'onschuldig'; hij heeft namelijk niets verkeerd gedaan. En noodweer-exces is - meen ik - een strafuitsluitingsgrond: de verdachte is niet onschuldig (hij heeft namelijk wél iets verkeerd gedaan); het wordt hem echter niet aangerekend: hij krijgt geen straf.

In het voorbeeld dat ik had verzonnen, ging het om noodweer, omdat de verdachte geen ander middel had om zich te verweren. (Hij had dus niet de mogelijkheid om weg te lopen, of om de aanvaller slechts te verwonden). (Ik ben er stilzwijgend vanuit gegaan, dat de verdachte niet zelf ervoor gezorgd heeft, dat hij in die gevaarlijke situatie terecht kwam).

Ik meen me te herinneren dat zowel 'noodweer' als 'noodweer-exces' te maken hebben met "het feit" en niet zozeer met de eigenschappen van "de dader" .

De tekst "dit heet noodweer-exces" zal ik weer terugveranderen in "Dit heet noodweer". De woorden De dader verander ik weer in Het feit, Je zou ook kunnen zeggen dat de dader in dit geval niet strafbaar is, maar ik gebruik de term "het feit", omdat de reden hier ligt in eigenschappen die de dader betreffen (zoals bijvoorbeeld ontoerekeningsvatbaarheid door een psychische aandoening). Voor de rest, hoop ik dat anderen het nog eens willen nakijken. Johan Lont 29 mei 2007 15:40 (CEST)

Rechtvaardigingsgronden zijn volgens mijn boeken:

* Noodweer;

* Wettelijk voorschrift;

* Ambtelijk bevel of toestemming;

* Overmacht.

Bij een error in extremis maakt iemand in uiterste omstandigheden een fout. Dan is er wél sprake van schuld maar géén toerekening.

Ik was dus ook even de mist ingegaan. Neushorn 29 mei 2007 16:57 (CEST)

Suikerklontjes

Het voorbeeld van die suikerklontjes is - meen ik - wel correct, maar het gaat daar weer om iets anders. Daar is noch sprake van een rechtvaardigheidsgrond, noch van een strafuitsluitingsgrond. In het voorbeeld van de suikerklontjes gaat het om de "kwalificatie": Het voeren met suikerklontjes aan een gezond persoon is geen "poging tot doodslag", omdat je niet kunt zeggen dat er doodslag zou plaatsvinden als de dader in zijn poging geslaagd zou zijn. Hiermee kan iemand niet gedood worden, dus is er geen sprake van een 'dreigende doodslag', dus voldoen deze handeling niet aan de omschrijving 'poging tot doodslag'.

Tenminste, als ik het voorbeeld goed begrepen heb. Johan Lont 29 mei 2007 15:40 (CEST)

Overlijden verdachte

Hoe zit het wanneer een verdachte overlijdt vòòrdat het proces plaatsvindt, zoals onlangs met Karst Tates -zie Aanslag tijdens Koninginnedag 2009- gebeurde? Ook dan wordt zo iemand niet meer vervolgd, maar mag je dan ook spreken van OVAR? - Jitse Schipper 6 aug 2009 01:15 (CEST)

Nee, in zo'n geval komt de rechter niet toe aan de beantwoording van de zogeheten 'materiële vragen' (is het feit te bewijzen, is het feit te kwalificeren, is de dader strafbaar en wat is de straf). Hij loopt dan namelijk vast bij de derde formele vraag: is er een reden om de officier van justitie niet-ontvankelijk te verklaren? Deze reden is er: de officier van justitie kan een overleden persoon namelijk niet vervolgen. De uitspraak luidt dan: niet-ontvankelijkheid van de officier van justitie. Woody_|(?) 18 feb 2012 16:57 (CET)