Overleg:Socialistische Republiek Kroatië

Het zou misschien interessant zijn te vermelden, dat het voorstel "één persoon, één stem" van Milosevic in 1990, er niet zomaar gekomen is. Na de dood van Tito werd door de Communistische partij een presidium gecreëerd met 1 vertegenwoordiger per republiek (Slovenië, Kroatië, Bosnië-Herzegovina, Servië, Montenegro en Macedonië) + 1 vertegenwoordiger per autonome regio ( Kosovo en Vojvodina). Aangezien Milosevic niet genoeg had aan zijn marionet dhr. Bulatovic, vertegenwoordiger van Montenegro, heeft hij via het ontketenen van etnische spanningen in Kosovo, de autonomie laten afnemen van Kosovo. Hetzelfde lukte hem met Vojvodina. Hierdoor kreeg hij 2 stemmen in het presidium erbij, wat het totaal van stemmen in zijn voordeel bracht op 4. Gelet op de grote minderheid van Serviërs in Bosnië-Herzegovina en een relatief grote minderheid van Serviërs in Kroatië, was het voorstel "één persoon, één stem" dan ook een logisch gevolg.

Het nationalistische streven van de Kroaten werd voor een groot stuk zelf veroorzaakt door de Serviërs. In 1969 bijvoorbeeld, was het aandeel van Kroaten in de federale administratie van Joegoslavië slechts 8,6 %, dit terwijl zij 22% van de bevolking uitmaakten. Serviërs hadden een aandeel van 73,6 % in de federale administratie, dit terwijl zijn 39% van de bevolking uitmaakten. Bij de uitvoerende macht, waren slechts 7 % van de functies in handen van Kroaten. De Montenegrijnen (en tevens bondgenoten van de Serviërs), hadden 8,6 % vertegenwoordigers, daar waar zij slechts 7 % van de bevolking uitmaakten. In het leger en politie was het verschil nog groter, 62,5 % van de Officieren waren Serviërs en slechts 10,4 % Kroaten. De verschillen in Kosovo waren nog veel groter, dan maakten de Serviërs 75 tot 80 % uit van de administratie, politie, leger enz..daar wij zij slechts 10 % van de bevolking vertegenwoordigden.

De Socialistische republiek Kroatië, werd ontbonden door middel van een referendum waar 94 % van de Kroaten hebben JA gestemd.

Tevens zou men kunnen vermelding maken van de "Kroatische lente" in 1970 en 1971. In tegenstelling tot de Praagse lente en de Hongaarse opstand, heeft de Kroatische lente veel minder media-aandacht gekregen in de Westerse media, maar was daarom niet minder repressief. Vele studenten, intellectuelen, enz..verdwenen en/of werden een zware gevangenisstraf opgelegd en/of werden ontslagen en/of werden simpelweg gedwongen te emigreren naar het buitenland enz..Gezien de massale reactie, resulteerde deze opstand toch in een grondwetswijziging. Echter werd deze wijziging door Milosevic teniet gedaan in de jaren '80, wat dan weer voor een reactie heeft gezorgd in Slovenië, Kroatië en Kosovo.

Kortom, ik zou nog uren kunnen schrijven over dit thema. Veel bloed is vergoten, meestal voor niets, maar de waarheid is de waarheid. Mvg – De voorgaande bijdrage werd geplaatst door 78.21.126.19 (overleg · bijdragen)