PH-connector

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
PH-connector-verbinding
PH-connector-stekker

Een PH-connector is een onderdeel dat een elektrische verbinding maakt tussen een printplaat en een stroomdraad.

De connector bestaat uit twee delen, een stekkerdeel dat aan de stroomdraad wordt bevestigd, en een contrastekkerdeel, deze wordt aan de printplaat bevestigd. Om de elektrische verbinding tot stand de brengen dient de stekker in de contrastekker te zijn bevestigd.

Ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]

De PH-connector is ontwikkeld door JST, een Japans bedrijf dat meerdere connectoren heeft ontwikkeld.

Toepassing[bewerken | brontekst bewerken]

De PH-connector is een veelgebruikte connector voor het maken van elektrische verbindingen binnenin elektrische apparaten waarbij afzonderlijke printplaten met elkaar moeten worden verbonden.

Specificaties[bewerken | brontekst bewerken]

Specificatie Waarde
Aantal polen variërend van 2 tot 16
Hart-afstand 2 mm
Stroomsterkte maximaal 2 ampère
Spanning maximaal 100 volt AC/DC
Toepassingstemperatuur −25 °C tot +85 °C

Variaties[bewerken | brontekst bewerken]

Het contrastekkerdeel van de PH-connector is beschikbaar in twee types:

  • Een "Through-hole"-versie waarbij de pinnen door de printplaat heen worden gestoken en aan de achterkant vast gesoldeerd.
  • Een "SMT"-versie waarbij de contrastekker direct op het oppervlak van de printplaat wordt gesoldeerd voor het SMD-solderen.

Verder zijn er veel variaties van de PH-connector beschikbaar met afwijkende specificaties.