Serravallien

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Systeem
Periode
Serie
Tijdvak
Etage
Tijdsnede
Ouderdom
(Ma)
Kwartair Pleistoceen Gelasien jonger
Neogeen Plioceen Piacenzien 2,58–3,600
Zanclien 3,600–5,333
Mioceen Messinien 5,333–7,246
Tortonien 7,246–11,62
Serravallien 11,62–13,82
Langhien 13,82–15,97
Burdigalien 15,97–20,44
Aquitanien 20,44–23,03
Paleogeen Oligoceen Chattien ouder
Indeling van het Neogeen volgens de ICS.[1]

Het Serravallien (Vlaanderen: Serravalliaan) is in de geologische tijdschaal een tijdsnede (of etage) in het Mioceen, dat duurde van 13,82 tot 11,62 Ma. Het volgt op het Langhien en na het Serravallien komt het Tortonien.

Naamgeving en definitie[bewerken | brontekst bewerken]

Het Serravallien werd in 1864 ingevoerd in de literatuur door de Italiaanse geoloog Lorenzo Pareto. De etage is genoemd naar het dorpje Serravalle Scrivia in Piëmont. Een golden spike voor de etage was in 2007 nog niet vastgelegd.

De basis van het Serravallien wordt gedefinieerd door het vroegste voorkomen van de nannoplankton-soort Sphenolithus heteromorphus en ligt binnen de magnetische chronozone C5ABr. De top (de basis van het Tortonien) ligt bij de laatste voorkomens van nannoplankton-soort Discoaster kugleri en de planktonische foraminifeer Globigerinoides subquadratus en wordt ook geassocieerd met de korte normaal-polaire magnetische sub-chronozone C5r.2n.