Von Leuchtenberg (1817)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zomerpaleis Leuchtenburg in het Russische Peterhof, gebouwd in 1839-1842 voor de 3e hertog en zijn echtgenote

Von Leuchtenberg is een sinds 1817 Beiers hertogelijk geslacht.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Eugène burggraaf de Beauharnais (1781-1824) trouwde in 1806 met Augusta prinses van Beieren (1788-1851), dochter van Maximiliaan koning van Beieren (1756-1825). De laatste verhief zijn schoonzoon in 1817 tot hertog van Leuchtenburg en vorst van Eichstätt, beide titels overgaande bij eerstgeboorte. De Beauharnais kreeg bovendien het persoonlijke predicaat Koninklijke Hoogheid, de overige leden van dit nieuw gecreëerde Beiers adelsgeslacht voerden de titel prins(es) von Leuchtenberg met het predicaat Doorluchtigheid. Na het morganatische huwelijk van de 4e hertog van Leuchtenberg, gingen de eerstgeboortetitels over naar diens broer.

De 4e hertog kreeg twee kinderen die in 1890 de Russische erfelijke titel van hertog(in) op allen verkregen en stamvaders werden van het Russische hertogelijke geslacht Von Leuchtenberg (1890).

De hoofden van het geslacht Leuchtenberg gelden in Frankrijk tevens als hoofden van het huis Beauharnais; vanaf 1852 was dat de 4e hertog van Leuchtenberg en nadien diens nageslacht.

De Beierse hertogelijke titel verviel na het overlijden van de 8e hertog in 1974.

Hertogen van Leuchtenberg[bewerken | brontekst bewerken]

Eugène burggraaf de Beauharnais, 1e hertog van Leuchtenberg (1781-1824), vicekoning van Italië