Plutoniumstof

Plutoniumstof is Plutonium, verdeeld in kleine deeltjes.

Toxiciteit van plutonium

Plutonium is een alpha-straler. De uitgestraalde neutronen kunnen al tegengehouden worden door er een stuk papier over te leggen. De (onbeschadigde) huid houdt deze straling ook tegen. Maar als het epitheel dunner is, bestaat de kans dat kleine deeltjes plutonium in het lichaam komen. Het epitheel is dun in darmen en longen. Ingeademd zeer fijn plutoniumstof is gevaarlijk, omdat de deeltjes (beneden 3 micrometer) tot in de longblaasjes en zelfs in de bloedbaan kunnen raken. Het plutonium zal, eenmaal in de bloedbaan, overal waar het passeert straling afgeven en DNA beschadigen. Een van de methodes om zulk fijn verdeeld plutonium te krijgen, is een explosie waarbij plutonium betrokken is.

Door de mond ingenomen veroorzaakt 0,5 gram plutonium binnen korte tijd de dood. De inname van zoveel plutonium mag uitzonderlijk genoemd worden. Ingeademd veroorzaakt 20 milligram (als de deeltjes kleiner zijn dan 3 micrometer) de dood binnen een maand. Een scenario om zoveel kleine deeltjes in te ademen is moeilijk denkbaar.

Maar ook kleinere doses dan de letale verhogen de kans op (long)kanker en op schade in botten en de lever.

Het inademen van 0,08 milligram = 80.000.000 picogram geeft 100% kans op kanker (uiteraard buiten de kans die er zonder inademing van plutonium al bestaat) Het inademen van 0,001 milligram geeft 1,2 % kans op kanker. Het inademen van 0,0001 milligram = 100.000 picogram geeft 0,12 % kans op kanker. Er wordt dus een lineair verband verondersteld.

Het verstrooien van 200 gr inadembare plutonium boven een stad als München zou (op termijn) 100 tot 1000 extra kankergevallen kunnen veroorzaken. In een explosie is 20 tot 50% van de weggeslingerde plutonium < 3 micrometer en dus inadembaar. Om 200 gram inadembare plutonium te verkrijgen zou dus ca. 600 gram Pu bij een explosie betrokken moeten zijn. Op de grond gevallen deeltjes kunnen nog lang gevaar opleveren door mogelijk opdwarrelen.

Terroristische aanslag en kernproeven

Bij een explosie waarbij plutonium betrokken is, kan gedacht worden aan een terroristische aanslag. Er zijn wat betreft plutonium echter zeer veel explosies geweest; de kernproef. Bij de explosie van een kernbom worden 2 delen plutonium op elkaar geschoten die elk niet de kritieke massa hebben, maar die samen wel (ruim) overschrijden. Maar de kritieke massa wordt al behaald (vlak) voor het samengaan der twee delen. Dus de explosie begint al, terwijl de twee delen nog gescheiden zijn. Dat betekent dat er een zekere hoeveelheid plutonium niet verbruikt zal worden weggeschoten. Zeker bij de eerste kernproeven werd er veel plutonium "verspild".

Extrapolatie van de berekening in het rapport van zou betekenen dat er slechts 14 mensen kanker hebben gekregen door het inademen van plutoniumstof. Dat lijkt weinig. Evenwel zijn de effecten op lange termijn van blootstelling aan geringe hoeveelheden plutonium ofwel niet onderzocht, (hoewel; in Amerika zijn er processen gevoerd door mensen die tegen hun wil zijn gebruikt in experimenten met radio-actieve stoffen) ofwel zijn de resultaten van deze onderzoeken niet openbaar gemaakt.