Balneologie

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Een vlinderbad, gebruikt voor Balneologie in een kuuroord in Hot Springs, Arkansas

Balneologie (Latijn: balneo 1 = baden, balneum,-i n. Bad) is een tak van therapie die gebruikmaakt van baden voor verschillende behandelingen. Emil Osann verrichtte veel werk aan de wetenschappelijke basis van de therapie.

De baden die worden gebruikt kunnen zowel van natuurlijke als kunstmatige oorsprong zijn. Ze worden gebruikt om hun chemische en/of fysische eigenschappen. De baden worden vandaag de dag vooral in kuuroorden aangeboden.

Baden

Enkele van de baden zijn:

Vlinderbad: een bad in de vorm van een vlinder, waarin men armen en benen vrijuit kan bewegen, en waarbij de opwaartse druk en de weerstand van het water worden gebruikt om enerzijds bewegingen te vergemakkelijken en anderzijds spieren te trainen en de doorbloeding te bevorderen. Aan de smalle kanten kan de (fysio)therapeut dicht bij de te behandelen persoon staan.
Modderbad: een bad dat is gevuld met een modderachtige substantie.
Koolzuurbad: baden met koolstofdioxidehoudend water. Deze bevorderen de doorbloeding.
Zuurstofbad: zuurstof wordt direct in het water toegevoegd.
Zwavelbad: een bad gevuld met diwaterstofsulfidehoudend water. Werkt bij psoriasis en eczeem.
Joodbad: een bad met jodidehoudend water. Jodide wordt door de huid geabsorbeerd.
Inhalatiebad: een bad waarbij water van 37 graden wordt aangevuld met etherische oliën. Wordt ingezet bij mensen die last hebben van hun luchtwegen.
Dennennaaldenbad: de aromatische oliën uit dennennaalden worden bij dit bad toegepast om onder andere slapeloosheid tegen te gaan.
Stangerbad: hierbij wordt als behandeling een elektrische stroom door het water - en daarmee door de patiënt - gevoerd. Deze therapie zou helpen tegen spierproblemen en reuma.

Balneotherapie

Een behandeling met thermaal water en mineraalrijke modder voor kuurbehandelingen, vaak gecombineerd met hydrotherapie, elektrotherapie en fysiotherapie.

Literatuur

Alfred Martin: Deutsches Badewesen in vergangenen Tagen. Nebst einem Beitrage zur Geschichte der deutschen Wasserheilkunde. Diederichs, Jena 1906. (Nachdruck: Diederichs, München 1989, ISBN 3-424-00959-8).
Irmgard Probst: Die Balneologie des 16. Jahrhunderts im Spiegel der deutschen Badeschriften. (= Münstersche Beiträge zur Geschichte und Theorie der Medizin. Band 4). Institut für Geschichte der Medizin der Universität Münster, Münster 1971, ISSN 0303-4593, (zugleich Dissertation an der Universität Münster 1969).
Gerhard Rudolph: Zwei Beiträge zur Geschichte der Balneologie: Die kulturgeschichtlichen und medizinischen Wurzeln des Bäderwesens; 100 Jahre wissenschaftliche Balneologie. Meister, Kassel 1982 (= Schriftenreihe des Deutschen Bäderverbandes, 45), ISBN 3-922047-02-9 (niet geldig).
K. L. Schmidt (Hrsg.): Kompendium der Balneologie und Kurortmedizin. Steinkopff Dr. Dietrich, Darmstadt 1989, ISBN 3-7985-0794-5.
Otto Gillert, Walther Rulffs: Hydrotherapie und Balneotherapie. Theorie und Praxis. (= Fachbuchreihe Krankengymnastik). Neuausgabe, 11. Auflage. Pflaum, München 1990, ISBN 3-7905-0586-2.
Helmut G. Pratzel, Wolfgang Schnizer: Handbuch der medizinischen Bäder. Indikationen – Anwendungen – Wirkungen. Haug, Heidelberg 1992, ISBN 3-7760-1228-5.
Heinz Maria Lins: Geschichte und Geschichten um Wasser – Ärzte – Bäder vom Altertum bis zum Mittelalter. R. G. Fischer, Frankfurt am Main 1995, ISBN 3-89501-218-1.
Christoph Gutenbrunner, G. Hildebrandt (Hrsg.): Handbuch der Balneologie und medizinischen Klimatologie. Springer, Berlin u. a. 1998, ISBN 3-540-60534-7.
Werner Käß und Hanna Käß: Deutsches Bäderbuch. Herausgegeben von der Vereinigung für Bäder- und Klimakunde e. V., Schweizerbart, Stuttgart 2008, ISBN 978-3-510-65241-9.
Markwart Michler: Zur Geschichte der Balneologie. In: Würzburger medizinhistorische Mitteilungen. 24, 2005, S. 180–194.

Zie ook