Een tonmast heeft drie traversen met nominaal twee circuits. Bovenaan is er nog een kleine traverse met twee bliksemdraden. Het enige verschil met een drievlaksmast is dat de middelste traverse langer is, zodat de middelste fasedraden op grotere afstand van de toren hangen. Dit heeft als voordeel dat de afstand tussen twee faseposities steeds maximaal is en cirkelsymmetrisch blijft. Deze symmetrie minimaliseert de inductie-effecten tussen de fasedraden onderling en zorgt ervoor dat iedere draad zich elektrisch identiek gedraagt. Bij het wisselen van de faseposities wordt iedere draad even zwaar belast. Daardoor zijn deze hoogspanningslijnen het meest efficiënt en hebben ze het kleinste transportverlies. Ook is het magneetveld aan de grond smaller. In België worden tonmasten veel gebruikt in het 150- en 70 kV-net.