Brutus van Troje

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Gentenaar~nlwiki (overleg | bijdragen) op 16 jan 2020 om 13:24.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Brutus van Troje
Brutus van Brittannië
Bryttys
Mythische Britse koning
Brutus van Troje
Het huis van Brutus
Voorganger geen
Opvolger Locrinus
Periode 1104 v.Chr. - 1081 v.Chr.
Persoonlijke gegevens
Vader Silvius
Echtgenote Ignoge
Kinderen Locrinus, Kamber en Albanactus

Dit artikel is deels gebaseerd op Geoffrey van Monmouths Historia regum Britanniae. Gegevens uit dit werk komen vaak niet overeen met de historische werkelijkheid.

Brutus van Troje, ofwel Brutus van Brittannië (Keltische naam: Bryttys), wordt gezien als de legendarische eerste koning van Brittannië van ongeveer 1104 v.Chr. tot ongeveer 1081 v.Chr.. Hij was, volgens Geoffrey of Monmouth de achterkleinzoon van Aeneas, en werd verbannen uit Italië nadat hij per ongeluk zijn vader Silvius doodde. Brutus bevrijdde een aantal Trojaanse slaven uit Griekenland en leidde hen, nadat hij een visioen had gehad dat hij een koninkrijk zou stichten in een land dat door reuzen werd bewoond, via Gallië naar Engeland, waar hij volgens de legende de reuzen versloeg. Hij wordt gezien als de stichter van de stad Nieuw-Troje, het latere Londen. De Keltische stammen uit de Londense gebieden werden Trinovanten genoemd. Brutus regeerde 23 jaar, en maakte voor zijn dood een wetboek voor zijn volk. Bij Ignoge had hij drie zonen: Locrinus, Kamber en Albanactus, onder wie het Britse eiland werd verdeeld na Brutus' dood.

Geoffrey of Monmouth beschrijft het moment dat Brutus overleed met de mededeling dat Eli priester was in Judea, de Ark van het Verbond was gestolen door de Filistijnen, de zonen van Hector heersten over Troje en Aeneas Silvius heerser was van Alba Longa. Geoffrey baseerde zijn verhaal op de Historia Britonum, waarin wordt vermeld dat Brittannië zijn naam te danken heeft aan Brutus. Dit wordt overigens gezien als resultaat van een middeleeuwse poging om een genealogie op te zetten van Britse koninklijke families. De Historia Britonum beschrijft Brutus als een Trojaan, en plaatst hem in de Trojaanse genealogie.