César Vanbiervliet
César[1] Vanbiervliet (24 januari 1905 - 30 december 1992), zoon van textielarbeiders, was een Belgisch Esperantist en stadsambtenaar. Hij ligt, samen met zijn medewerker Jan Hanssens, aan de basis van een verzameling Esperantoboeken en -tijdschriften in de Stedelijke Bibliotheek van de stad Kortrijk, die later zijn naam kreeg: het Esperantofonds Cesar Vanbiervliet.
Carrière als stadsambtenaar
[bewerken | brontekst bewerken]In 1921 werd César Vanbiervliet als tijdelijk bediende in dienst genomen door het stadsbestuur van Kortrijk. In 1927 werd hij vast benoemd en in 1953 werd hij hoofd van de dienst burgerlijke stand, waar hij het grootste deel van zijn beroepsloopbaan doorbracht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij verantwoordelijk voor het stedelijk slachthuis en de bevoorrading[2] en in de jaren 1950 werkte hij tijdelijk in de bibliotheek van het muziekconservatorium.
Het Systeem Vanbiervliet
[bewerken | brontekst bewerken]Hij was de ontwerper van een fichestelsel, in vakkringen Systeem Vanbiervliet genoemd, dat de traditionele bevolkingsboeken verving en dat, tot aan de invoering van computers, in een aanzienlijk aantal steden en gemeenten gebruikt werd.[3]
Esperanto
[bewerken | brontekst bewerken]César Vanbiervliet leerde Esperanto in 1925 van Gerard Debrouwere, zijn toenmalige collega in het stadhuis. Hij was zeer actief tot aan zijn huwelijk met Margaretha Rysman in 1930. Tijdens zijn beroepsloopbaan bleven zijn Esperanto-activiteiten beperkt tot bestuursfuncties in de plaatselijke Esperanto-groep La Konkordo. Na zijn pensionering in 1970 besteedde hij vrijwel al zijn tijd aan het Esperanto en begon boeken en tijdschriften te verzamelen. Hij stelde vanaf 1972 zijn collectie ter beschikking van de stadsbibliotheek. Het Fonds is thans uitgegroeid tot een van de grootste Esperantocollecties in de wereld.
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Bezieler van Esperanto, Het Laatste Nieuws, editie Kortrijk, 11 september 1990
- In Memoriam Cesar Vanbiervliet, Krant van West-Vlaanderen, editie Kortrijk, 8 januari 1993
- Roland Rotsaert, Cesar Vanbiervliet, Almanako Lorenz 2017, p. 137-140
Referenties
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Volgens de overlijdensakte (nummer 1560, 31 december 1992) waren zijn officiële voornamen Cesaar Felix.
- ↑ Over die periode bestaat een sketch in het Kortrijks dialect, gedateerd 3 januari 1944 (drie dicht getype pagina's, bewaard in het Esperantofonds). Op het einde wordt Vanbiervliet vermeld. Misschien is hij er de auteur van.
- ↑ Vermeld in het artikel in Het Laatste Nieuws en bevestigd door meerdere mondelinge bronnen. Naar een vermelding in vaktijdschriften wordt nog gezocht.