Diffusiteit (muziek)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Addbot (overleg | bijdragen) op 14 mrt 2013 om 18:55. (Robot: Verplaatsing van 4 interwikilinks. Deze staan nu op Wikidata onder d:q1224550)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

In de muziektheorie spreekt men van diffusiteit met betrekking tot de akoestiek van ruimten, wanneer men wil aangeven in welke mate het geluid in een ruimte verstrooid wordt.

De mate van diffusiteit is de mate waarin meer of minder gelijkmatig een ruimte door een geluidsveld of met geluidsenergie wordt gevuld. Hoe groter de diffusiteit van een ruimte, hoe sterker de begrenzingsvlakken gelaagd zijn, en geluidssturend werken, en hoe minder reflecties en geluidsfocussing optreedt (zoals in een koepel).

Een grote diffusiteit is vooral van belang bij het weergeven van muziek of spraak, omdat bijvoorbeeld reflecties of echo's de helderheid van de weergave storen. Vandaar dat in moderne concertruimtes vaak bijzondere en strategisch geplaatste 'diffusoren' worden geplaatst die het geluid verstrooien.