Naar inhoud springen

Fédération Internationale de Philatélie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Fédération Internationale de Philatélie (FIP) (Nederlands: Internationale Federatie van de Filatelie) is de overkoepelende internationale organisatie voor de filatelie, de liefhebberij voor het verzamelen van postzegels.

De FIP werd opgericht in Parijs op 18 juni 1926 door zeven nationale filatelistische federaties. De stichtende landen waren België, Duitsland, Frankrijk, Nederland, Oostenrijk, Tsjechoslowakije en Zwitserland. De hoofdzetel van deze internationale organisatie bevindt zich in Zürich (Zwitserland) en is dan ook een rechtspersoon naar Zwitsers recht.

Om de banden met de Wereldpostunie (UPU) te onderhouden werd in 1990 op het hoofdkwartier van de UPU in Bern de World Association for the Development of Philately (WADP) opgericht.[1]

Anno 2018 waren er 95 landen lid van de FIP. Dit zijn de Regular Members. Tevens zijn er drie continentale federaties aangesloten: de Europese federatie, de Amerikaanse federatie en de Aziatische federatie. Deze zijn de Associated Members. Postdiensten kunnen aansluiten als een Promotional Member.[1]

Op jaarbasis organiseert de FIP twee congressen.[1]

Doelstellingen

[bewerken | brontekst bewerken]

De FIP stelt vier doelstellingen voorop. Deze zijn:[1]

  • het promoten van filatelie en het verzamelen van postzegels;
  • het onderhouden van vriendschappelijke relaties en vriendschap tussen alle volkeren;
  • het aanknopen en onderhouden van hechte banden met de filatelistische handel en de postadministraties;
  • en het organiseren van internationale postzegeltentoonstellingen.

Er zijn elf FIP-Commissies, geleid door een commissaris, die betrekking hebben op de verschillende disciplines binnen de filatelie. Het gaat om:[2]

Iedere commissie bestaat uit een voorzitter en drie bureauleden.[2]

Voorzitters van de FIP
Persoon Nationaliteit Ambtsperiode
1 Willy Bigwood (1872–1929)[3] België 1926–1929
2 Georg Vincent van der Schooren (1876–1931) Nederland 1929–1931
3 Pierre-Jean Maingay (1877–1941)[4] België 1931–1941
4 Emile Friederich (1877–1956)[5] Zwitserland 1946–1955
5 Lucien Berthelot (1903–1985)[6] Frankrijk 1955–1972
6 Léon Pütz (1908–2003)[7] Luxemburg 1971–1978
7 Ladislav Dvořaček (1923–2015)[8] Tsjechoslowakije 1980
8 D. N. Jatiya (1930–2000)[9] India 1990–1998
9 Knud Mohr (1935–2016) Denemarken 1998–2002
10 Koh Seow Chuan[10] Singapore 2002–2006
11 Joseph Wolff Luxemburg 2006–2010[11]
12 Tay Peng Hian Singapore 2010–heden
[bewerken | brontekst bewerken]