Naar inhoud springen

Gerrit Voerman

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door InternetArchiveBot (overleg | bijdragen) op 27 sep 2017 om 15:18. (0 (onbereikbare) links aangepast en 1 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v1.5.4))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Gerrit Voerman (Kampen, 1957) is een Nederlandse geschiedkundige. Hij is hoogleraar aan de faculteit Rechtsgeleerdheid van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) en directeur van het Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen (DNPP).

Levensloop

Voerman groeide op in een gereformeerd milieu in Kampen. Hij studeerde geschiedenis aan de RUG en behaalde in 1985 zijn doctoraal. Voor zijn vervangende dienstplicht kwam hij terecht op het Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen van de Rijksuniversiteit Groningen, waarvan hij uiteindelijk in 1989 directeur werd. Hij promoveerde in 2001 in Groningen op een studie naar de geschiedenis van de Communistische Partij van Nederland (CPN). Hij toonde aan dat de CPN ruime financiële steun ontving van de Sovjet-Unie, die daardoor ook een sterke vinger in de pap had. Voerman publiceert regelmatig over de geschiedenis van de verschillende Nederlandse politieke partijen en treedt in de media regelmatig op als expert van de Nederlandse politieke geschiedenis.

Sinds 2011 is hij hoogleraar Ontwikkeling en functioneren van het Nederlandse en Europese partijstelsel in Groningen. Op 18 september 2012 hield hij zijn oratie, getiteld Over de toekomst van de politieke partij. Daar doet hij onderzoek naar de ontwikkeling en het functioneren van het Nederlandse en Europese partijenstelsel.

Voerman publiceert veelvuldig over politieke partijen. Hij redigeert een reeks over de in de Tweede Kamer vertegenwoordigde politieke partijen, waarin zijn verschenen Zestig jaar VVD (2008; met P. van Schie), Van de marge tot de macht. De ChristenUnie 2000-2010 (2010; met J. Hippe), Van de staat naar de straat. GroenLinks 1990-2010 (2010; met P. Lucardie) en De conjunctuur van de macht. Het Christen Democratisch Appèl 1980-2010 (2011). Verder schreef hij onder meer Verloren illusie, geslaagde fusie? GroenLinks in historisch en politicologisch perspectief (1999; met P. Lucardie en W.H. van Schuur), en Om de stembus. Verkiezingsaffiches 1918-1998, Amsterdam, 2002 (met D.J. Elzinga). Momenteel doet hij onderzoek naar partijcultuur in internationaal perspectief en naar de relatie tussen de Nederlandse partijen en de europartijen waarvan zij deel uitmaken. Verder bereidt hij een bundel voor over de PvdA, en een monografie over de ‘Nederlandse populisten’.