Henriëtte Catharina van Nassau
| Henriëtte Catharina van Nassau | ||
|---|---|---|
| 1637 – 1708 | ||
.jpg)
| ||
| Vorstin van Anhalt-Dessau | ||
| Periode | 1659 - 1693 | |
| Vader | Frederik Hendrik van Oranje | |
| Moeder | Amalia van Solms | |
| Dynastie | Oranje-Nassau | |
| Partner | Johan George II van Anhalt-Dessau | |
| Kinderen | 10, zie "Kinderen" | |
Henriëtte Catharina van Nassau (Den Haag, 10 februari 1637 – Slot Oranienbaum, 3 november 1708) was een dochter van stadhouder Frederik Hendrik en Amalia van Solms. Mede via haar stamt het huidige Nederlandse koningshuis af van Willem van Oranje.
Toen Henriëtte Catharina vijf jaar oud was, werd besloten dat zij later zou trouwen met de vier jaar oudere graaf Enno Lodewijk van Oost-Friesland.[1] Zij verbrak deze verloving toen zij zeventien jaar oud was.[2]
Charles Stuart vroeg om haar hand, maar haar moeder wees zijn verzoek af. Henriëtte Catharina was graag met hem getrouwd. Zijn brieven bewaarde zij haar leven lang en gingen na haar dood op eigen verzoek met haar het graf in.[1]
Op 6 juli 1659 trouwde zij in Groningen met vorst Johan George II van Anhalt-Dessau (1627-1693), waardoor ze vorstin van Anhalt-Dessau werd. Dit is het enige vorstelijk huwelijk dat plaatsvond in Groningen.
Duitsland lag door de Dertigjarige Oorlog in puin, terwijl het in de Nederlanden onder Frederik Hendrik juist zeer goed ging. Alles wat uit Nederland kwam, werd als toonaangevend gezien. De huwelijken van Henriëtte Catharina en haar drie zusters met Duitse vorsten waren dan ook een bron van Nederlandse invloed op de Duitse landen op het gebied van onder andere landbouw, de aanleg van havens en dijken, architectuur en schilderkunst.
Toen Johan George in 1660 de regering van Anhalt-Dessau op zich nam, schonk hij zijn vrouw onder andere het stadje Nischwitz. Zij liet er woonhuizen bouwen, een kerkhof en een glasblazerij en bracht het tot bloei. Nischwitz werd naar Henriëtte Catharina's familie vernoemd: in 1673 verscheen voor het eerst de nieuwe naam Oranienbaum en zo heet het stadje nog steeds. In 1683 liet Henriëtte Catharina de Nederlandse architect Cornelis Ryckwaert overkomen, die de stad op barokke wijze nieuw vormgaf, Slot Oranienbaum bouwde en een circa 28 hectare groot park in Nederlandse stijl aanlegde.
Johan George stierf in 1693 en de vijf jaar daarop nam Henriëtte Catharina de regering waar als regent voor hun zoon, de latere vorst Leopold I van Anhalt-Dessau.
Kinderen
[bewerken | brontekst bewerken]Uit het huwelijk tussen Henriëtte Catharina en Johan George werden tien kinderen geboren van wie er vier op jonge leeftijd stierven. De anderen waren:
- Elisabeth Albertine (1665-1706), gehuwd in 1686 met hertog Hendrik van Saksen-Weissenfels
- Henriëtte Amalia (1666-1726), gehuwd in 1683 met graaf Hendrik Casimir II van Nassau-Dietz (1657-1696) en moeder van Johan Willem Friso.
- Marie Eleonore (1671-1756), gehuwd in 1687 met prins George Jozef Radziwiłł
- Henriëtte Agnes (1674-1729)
- Leopold I (1676-1747), de oude Dessauer, gehuwd in 1698 met de niet-adellijke Anna Louise Föse
- Johanna Charlotte (1682-1750), gehuwd in 1699 met markgraaf Filips Willem van Brandenburg-Schwedt
Stamboom
[bewerken | brontekst bewerken]| Stamboom Henriëtte Catharina van Nassau | ||
|---|---|---|
| Grootouders | Willem van Oranje (1533-1584) × 1583 Louise de Coligny (1555-1620) |
Johan Albrecht I van Solms-Braunfels × Agnes van Sayn-Wittgenstein |
| Ouders | Frederik Hendrik van Oranje (1584-1647) × 1625 Amalia van Solms (1602-1675) | |
| Henriëtte Catharina van Nassau (1637-1708) | ||
- ↑ a b Wil Tiemes: Henriëtte Catharina van Oranje, in: Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland. Gearchiveerd op 25 maart 2023.
- ↑ Brigitte Junge: (de) Aus der Schatztruhe Ostfrieslands: Museumsstücke erzählen Geschichte(n) (2013), Sutton, Erfurt, p. 46
