Nervus ischiadicus
| Heupzenuw | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nervus ischiadicus | ||||
| Zenuw | ||||
| ||||
nervus ischiadicus bij de mens (rechterbeen van achter gezien)
| ||||
| Synoniemen | ||||
| Nederlands | ischiaszenuw[1] zitbeenszenuw[2] | |||
| Verloop | ||||
| Innervatie | musculi gemelli musculus quadratus femoris musculus obturatorius internus musculus biceps femoris musculus semitendineus musculus semimembranaceus | |||
| ||||
De nervus ischiadicus[3] of heupzenuw[1] is de langste perifere zenuw van het lichaam.
Anatomie[bewerken | brontekst bewerken]
De nervus ischiadicus ontspringt bij de lendenwervels en loopt na vertakking in de nervus peroneus communis en nervus tibialis door tot in de voet. De zenuw stuurt tal van spieren aan:
- Musculi gemelli
- Musculus quadratus femoris
- Musculus obturatorius internus
- Musculus biceps femoris
- Musculus semitendinosus
- Musculus semimembranosus
Bij nadere beschouwing bestaat de nervus ischiadicus reeds vanaf het heiligbeen uit de nervus peroneus communis en nervus tibialis. De nervus ischiadicus wordt bij veel mensen vanaf het heiligbeen tot aan de knie omgeven door bindweefsel.
Pathologie[bewerken | brontekst bewerken]
Neuralgie (zenuwpijn) van de nervus ischiadicus wordt vaak kortweg als "ischias" aangeduid. De oorzaak is meestal druk op de wortels van de nervus ischiadicus waar deze uit de wervelkolom naar buiten komen, en dit wordt vaak veroorzaakt door een rughernia.
Varia[bewerken | brontekst bewerken]
- Volgens de Joodse spijswetten mag de heupspier niet gegeten worden. Dit is een herinnering aan het gevecht van aartsvader Jakob met de engel, waarbij Jakob aan de heup gewond werd.[4]
Literatuurverwijzingen
|