Lemniscaat (uitgeverij)
| Lemniscaat | ||||
|---|---|---|---|---|
| Oprichting | 1963 | |||
| Land |  Nederland
| |||
| Hoofdkantoor | Rotterdam | |||
| Website | www.lemniscaat.nl | |||
| ||||
Lemniscaat is een Nederlandse uitgeverij, opgericht in 1963 door het echtpaar Boele van Hensbroek.
Bekende jeugdboekenauteurs van Lemniscaat zijn onder andere Jan Terlouw (Koning van Katoren), Thea Beckman (Heremetijd... Wat een lastpost!, Kruistocht in Spijkerbroek, Kinderen van Moeder Aarde, Het geheim van Rotterdam), Ingrid en Dieter Schubert (Monkie, Platvoetje), Lieneke Dijkzeul (Aan de bal) en Anke Kranendonk (Ik word nooit normaal). In de jaren zestig gaf de uitgeverij progressieve boeken uit zoals Mijn Harlem van Claude Brown (een vertaling van Manchild in the Promised Land) en Lachen om niet te huilen van Rosey E. Pool. Lemniscaat zetelt in Rotterdam en tot op heden (2013) bleef de uitgeverij onafhankelijk van de grote concerns.
De oprichters, het echtpaar Boele van Hensbroek, gebruiken het lemniscaatteken als symbool, omdat het naast oneindigheid ook evenwicht en verbondenheid uitdrukt. De stichters hadden vooral interesse voor opvoedkunde. In het domein van de (ortho)pedagogiek, psychologie en filosofie waren zij in de jaren zestig voortrekkers (onder andere met het werk van Carel van Parreren). In dezelfde traditie werd (en wordt) het oeuvre van Carl Gustav Jung door meerdere auteurs belicht. De stap van opvoedkunde naar kinderboeken was dan ook logisch. Al snel kwamen er "pedagogisch verantwoorde" kleuter- en kinderboeken in het assortiment. Op het gebied van prentenboeken heeft Lemniscaat baanbrekend werk verricht in de jaren zestig. Zo was Lemniscaat de eerste Nederlandse jeugduitgeverij die zich presenteerde op de internationale kinderboekenbeurs te Bologna. In de jaren zeventig kreeg Lemniscaat talrijke Gouden en Zilveren Griffels.
Naast het publiceren van jeugdboeken, brengt Lemniscaat ook boeken uit die kritisch zijn over de reguliere wetenschap en gezondheidszorg, zoals vaccinaties.[1]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ ‘Ik zou er niet mee zitten als mensen niet meer vaccineren door mijn boeken'. KRO-NCRV (17 oktober 2018). Gearchiveerd op 30 augustus 2023. Geraadpleegd op 30 augustus 2023.