Naar inhoud springen

Linnaeushof 43-44 (Amsterdam)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Leander9999 (overleg | bijdragen) op 2 apr 2020 om 15:38.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Linnaeushof 43-44
Linnaeushof 43-44 (februari 2020)
Locatie
Locatie Amsterdam-Oost
Watergraafsmeer
Linnaeushof
Adres Linnaeushof 43-44, AmsterdamBewerken op Wikidata
Coördinaten 52° 21′ NB, 4° 56′ OL
Status en tijdlijn
Oorspr. functie klooster
Huidig gebruik appartementen
Start bouw 1930
Bouw gereed 1931
Bouwinfo
Architect Kraaijvanger Architecten
Erkenning
Monumentstatus gemeentelijk monument
Portaal  Portaalicoon   Civiele techniek en bouwkunde

Linnaeushof 43-44, Amsterdam is een gebouw aan het Linnaeushof in Amsterdam-Oost.

Het Linnaeushof ligt in een gebied dat tot 1921 behoorde aan de gemeente Watergraafsmeer. Rond het hof werden woningen gebouwd, de Hofkerk en scholen. Als bijna laatste gebouw kwam rond 1930 een klooster. Het kreeg de naam Clara Feyklooster, vernoemd naar Clara Fey (1815-1894), stichtster van de congregatie van "Zusters van het Arme Kind Jezus" te Simpelveld. Architecten waren de Rotterdamse broers Evert Kraayvanger en Herman Kraayvanger van het latere Kraaijvanger Architecten. Een Amsterdamse aannemer zou het voor circa 120.000 gulden bouwen.[1]

Beeld boven toegang (februari 2020)
Beeld boven toegang (februari 2020)

In 1945 kreeg het via een schenking van een broer van een van de zusters een beeld van Christus met wereldbol in de armen. Het werd boven een van de deuren geplaatst. Na meer dan een halve eeuw trokken de zusters zich terug in Simpelveld en Cadier en Keer. Zij namen daarbij beelden en andere kunstobjecten mee. Echter de “vestiging” in Cadier-en-Keer zou niet veel later ook sluiten. Men wist niet goed men er mee aan moest, maar misschien had Amsterdam wel belangstelling. Het werd in 2005 teruggeplaatst.[2]

Het gebouw werd op 12 januari 2016 tot gemeentelijk monument verklaard.

Ook het klooster in Simpelveld sloot haar deuren; het werd rond 2012 omgebouwd tot Museum de Schat van Simpelveld.