Maximiliaan II van Beieren
Dit artikel gaat over Maximiliaan II, koning van Beieren. Zie Maximiliaan II Emanuel van Beieren voor de keurvorst en landvoogd.
| Maximiliaan II | ||
|---|---|---|
| 1811-1864 | ||
| ||
| Koning van Beieren | ||
| Periode | 1848-1864 | |
| Voorganger | Lodewijk I | |
| Opvolger | Lodewijk II | |
| Vader | Lodewijk I van Beieren | |
| Moeder | Theresia van Saksen-Hildburghausen | |
Maximiliaan II (ook wel kortweg Max II; München, 28 november 1811 — aldaar, 10 maart 1864) was van 1848 tot 1864 koning van Beieren. Hij was de zoon van koning Lodewijk I en de vader van Lodewijk II en diens opvolger Otto I, welke zoons hij met extreem harde hand Spartaans opvoedde; geen van beide zoons zouden huwen of een opvolger schenken aan de dynastie.
Hij besteeg de troon in 1848 na de troonsafstand van zijn vader. Hij trachtte de zelfstandigheid van Beieren in de Duitse Bond te bewaren en bevorderde wetenschap en kunst. Voor het overige steunde hij geheel op Oostenrijk.
Hij verbleef meestal in de Münchner Residenz of in Schloss Nymphenburg, maar liet een kasteel bouwen in Opper-Beieren; Hohenschwangau in het gelijknamige dorp, waar hij veel tijd doorbracht met zijn familie. Toen hij stierf was zijn oudste zoon Lodewijk pas 18 jaar oud.
Huwelijk
Maximiliaan huwde, op 12 oktober 1842 te München, met Marie van Pruisen (1825-1889), een dochter van prins Willem van Pruisen zij kregen samen twee zoons:
- Lodewijk II (1845-1886)
- Otto Willem Luitpold Adalbert (1848-1916)
