Naar inhoud springen

Nicolas-Louis de Lacaille

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Nicolas Louis de Lacaille
Portret van Nicolas Louis de Lacaille
Portret van Nicolas Louis de Lacaille
Persoonlijke gegevens
Geboortedatum 15 maart 1713
Geboorteplaats Rumigny, Ardennes
Overlijdensdatum 21 maart 1762
Overlijdensplaats Parijs
Wetenschappelijk werk
Vakgebied astronomie
Alma mater Collège de NavarreBewerken op Wikidata

Nicolas Louis de Lacaille (Rumigny, 15 maart 1713 - Parijs, 21 maart 1762) was een Frans astronoom.

Na geruime tijd met Cassini te hebben samengewerkt aan de kartering van Frankrijk, werd hij in 1739 hoogleraar aan het Collège Mazarin, waar hij in 1746 een eigen sterrenwacht kreeg. In 1750 werd hij door de Académie des Sciences uitgezonden naar Kaap de Goede Hoop waar hij tot 1754 een groot aantal waarnemingen en metingen deed (parallaxbepaling van de zon en de maan, in samenwerking met Lalande, graadmeting). Hij stelde vanuit Zuid-Afrika ook de eerste bruikbare stercatalogus voor de zuidelijke hemel op: Coelum australe stelliferum (1763). Hij stelde net als Charles Messier een catalogus op voor nevelachtige objecten die voor kometen aangezien konden worden. Deze catalogus is in tegenstelling tot die van Messier in onbruik geraakt. Hij schreef heel wat wetenschappelijke verhandelingen en leerboeken: Leçons élementaires d'astronomie physique et géométrique (1746); Astronomiae Fundamenta (1757); Journal historique du vouage fait au Cap de Bonne Espérance (1763).

Veertien sterrenbeelden

[bewerken | brontekst bewerken]

Nicolas Louis de Lacaille bedacht veertien sterrenbeelden die ongebruikte gebieden in de zuidelijke sterrenhemel moesten opvullen. De configuraties van de sterren in deze sterrenbeelden tonen in 't geheel niets van de door de Lacaille bedachte figuren. Toch werden deze veertien sterrenbeelden en hun door Eugène Delporte vastgelegde begrenzingen erkend door de Internationale Astronomische Unie, en prijken ze op de sterrenkaarten van alle moderne sterrenatlassen.