Overleg:Russisch-orthodoxe Kerk onder communistisch bewind

Komt er ook een artikel over de periode tussen 1945 en 1990? Anders is de '70 jaar' in de conclusie misschien wat erg sterk gesteld, al is de periode onder Stalin natuurlijk de ergste geweest.--hardscarf 5 dec 2005 18:34 (CET)

Dat is uiteindelijk wel de bedoeling, maar gezien de tijd die het heeft gekost om dit lemma te schrijven en te publiceren ben ik bang dat dat (iig van mijn kant) nog wel even kan duren. Maar mocht iemand anders eerder zin en tijd hebben; ga vooral je gang! :-) Arvey [[Overleg_gebruiker:Arvey|♫]] 5 dec 2005 18:54 (CET)

Een quote uit het Engelse artikel over Chroesjtsjov die mogelijk als aanzet kan worden gebruikt voor meer informatie over de periode na 1947: "He (Chroesjtsjov) had also renewed persecutions against the Russian Orthodox Church, publicly promising to show the "last priest" on Soviet television." (en:Nikita_Khrushchev). --hardscarf 25 okt 2006 18:45 (CEST)

Objectiviteit

Na een zoveelste lezing van dit artikel blijf ik van mening dat het artikel niet 100% NPOV is. Bij lezing is duidelijk te voelen vanuit welke hoek het artikel geconcipieerd is: Vlaamse marxisten-leninisten die de tand des tijds blijkbaar hebben doorstaan. Een aantal zinsnedes spreken voor zich...

De meest discutabele alinea is wel deze:

Dat Stalin vooral een hekel had aan corrupte priesters, maar niet zo’n probleem had met de gewone gelovigen, bleek uit het feit, dat er, hoewel de bisschoppen en priesters te vuur en te zwaard bestreden werden, geen schoolboeken gedrukt mochten worden die het christendom belachelijk maakten. Bovendien konden de arbeiders in 1938 vrij nemen tijdens de grote Kerkelijke feestdagen van Pasen en Kerstmis (die weliswaar door het bewind een andere inhoud werd gegeven).

Je zou haast denken dat er geen anti-religieuze propaganda was in de Sovjet Unie van die tijd. De teneur m.b.t. religie was meer dan duidelijk: speudo-wetenschappelijk werd gesteld dat religie (het woord "christendom" werd inderdaad niet gebruikt) een obsurantistisch overblijfsel was. En dat je onder Stalin als arbeider gewoon naar de kerk kon gaan... Dat is domweg een onwaarheid. Oh zeker, op papier mocht het allemaal, zoals er officieel vrijheid van godsdienst was, enz., enz., maar in de praktijk was religie praktiseren een groot taboe waarop strenge sancties stonden. Ik ken heel wat mensen die dit aam dem lijve ondervonden hebben. Vasilij 12 dec 2010 19:32 (CET)

Beste Vasilij, allereerst even twee opmerkingen in de kantlijn: ik ben noch Vlaams, noch marxistisch-leninistisch ;) Toen ik de eerste versie van dit artikel schreef (inmiddels alweer een aantal jaren geleden), was mijn insteek de verbazing dat na ruim 70 jaar communisme de Russisch-Orthodoxe kerk al zo snel weer zoveel aanhangers had. Je zou toch denken, dat met de anti-religieuze propaganda en de houding van het marxisme-leninisme tegenover religie de secularisatie veel groter zou zijn geweest, en dat de kerk na de omwenteling nog maar maximaal een marginaal bestaan zou hebben geleid? Tijdens het zoeken naar informatie (en ja, ik ben zowel te rade gegaan bij het communistische als het kerkelijke standpunt) kwam ik erachter, dat de houding van de machthebbers in de strijd tegen religie vooral een pragmatische is geweest. Natuurlijk zijn er tijdens de Grote Zuiveringen heel wat priesters en gelovigen vermoord, maar dat geldt ook voor communisten. Wat mij vooral opviel, was dat de machthebbers religie niet zonder meer afwezen, maar juist gebruikten als dat in hun straatje te pas kwam. Daar waar Lenin pertinent anti-religieus was, gold Stalins afkeer vooral de priesterklasse (hoogstwaarschijnlijk voortkomend uit zijn ervaringen op het seminarie waar hij ooit studeerde) en niet zozeer de religie zelf. Deze nuance is wat ik heb proberen duidelijk te maken in dit lemma. Arvey 16 dec 2010 14:53 (CET)