Charles-Irénée Castel: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Charles Irénée Castel, Abbé de St.Pierre''' (1658-1743) was een Franse |
'''Charles Irénée Castel, Abbé de St.Pierre''' (1658-1743) was een Franse politiek [[filosoof]]. Hij is het meest bekend vanwege zijn geschriften over de [[vrede]], en is een belangrijke figuur in de beginjaren van de Franse [[Verlichting]]. |
||
== Leven == |
== Leven == |
||
Abbé de St. Pierre werd geboren in [[Normandië]], en was afkomstig uit een familie van kleine adel. Hij studeerde onder de Jezuieten, en werd later ingewijd als geestelijke. Als snel doet hij belangrijke contacten op, zoals met [[Fontenelle]], en wordt in 1695 toegelaten tot de [[Académie Francaise]]. In 1714 is hij aanwezig in [[Utrecht]] bij de vredesonderhandelingen die een einde moeten maken aan de [[Spaanse successieoorlogen]]. |
Abbé de St. Pierre werd geboren in [[Normandië]], en was afkomstig uit een familie van kleine adel. Hij studeerde onder de Jezuieten, en werd later ingewijd als geestelijke. Als snel doet hij belangrijke contacten op, zoals met [[Fontenelle]], en wordt in 1695 toegelaten tot de [[Académie Francaise]]. In 1714 is hij aanwezig in [[Utrecht]] bij de vredesonderhandelingen die een einde moeten maken aan de [[Spaanse successieoorlogen]]. |
||
== Werk == |
== Werk == |
||
Rond de tijd van de Utrechtse vredesbesprekingen schrijft St.Pierre zijn bekendste boek, het ''Projet pour rendre la paix perpétuelle en Europe'' dat in [[1713]] verschijnt. Hij beargumenteert hierin dat vrede in Europa alleen kan worden gevestigd als de Europese vorsten en leiders zich zouden verenigen in een groot congres, waarbij geschillen op vreedzame wijze zouden moeten worden bijgelegd. Ook zou er een internationaal hof moeten komen dat bindende uitspraken moet kunnen doen. In [[1718]] verschijnt ''La Polysynodie ou la pluralité des conseils'', waarin St.Pierre kritiek uit op de despotistische regeerwijze van [[Lodewijk XIV]]. |
Rond de tijd van de Utrechtse vredesbesprekingen schrijft St.Pierre zijn bekendste boek, het ''Projet pour rendre la paix perpétuelle en Europe'' dat in [[1713]] verschijnt. Hij beargumenteert hierin dat vrede in Europa alleen kan worden gevestigd als de Europese vorsten en leiders zich zouden verenigen in een groot congres, waarbij geschillen op vreedzame wijze zouden moeten worden bijgelegd. Ook zou er een internationaal hof moeten komen dat bindende uitspraken moet kunnen doen. In [[1718]] verschijnt ''La Polysynodie ou la pluralité des conseils'', waarin St.Pierre kritiek uit op de despotistische regeerwijze van [[Lodewijk XIV]]. |
||
Hoewel St.Pierre in zijn eigen dagen een bekend schrijver was, dankt hij zijn huidige reputatie aan [[Jean-Jacques Rousseau]], die in 1754 een ''Extrait du Projet de Paix Perpétuelle'' schrijft, en in 1756 een commentaar op St.Pierre uitbrengt, ''Jugement du Projet de paix perpétuelle de Monsieur l'Abbé de Saint-Pierre.'' Zijn ideeën werden daarna gebruikt door o.m. [[Vattel]] en [[Kant]]. |
Hoewel St.Pierre in zijn eigen dagen een bekend schrijver was, dankt hij zijn huidige reputatie aan [[Jean-Jacques Rousseau]], die in 1754 een ''Extrait du Projet de Paix Perpétuelle'' schrijft, en in 1756 een commentaar op St.Pierre uitbrengt, ''Jugement du Projet de paix perpétuelle de Monsieur l'Abbé de Saint-Pierre.'' Zijn ideeën werden daarna gebruikt door o.m. [[Vattel]] en [[Kant]]. |
||
[[categorie:Frans filosoof]] |
|||
Versie van 5 feb 2006 17:45
Charles Irénée Castel, Abbé de St.Pierre (1658-1743) was een Franse politiek filosoof. Hij is het meest bekend vanwege zijn geschriften over de vrede, en is een belangrijke figuur in de beginjaren van de Franse Verlichting.
Leven
Abbé de St. Pierre werd geboren in Normandië, en was afkomstig uit een familie van kleine adel. Hij studeerde onder de Jezuieten, en werd later ingewijd als geestelijke. Als snel doet hij belangrijke contacten op, zoals met Fontenelle, en wordt in 1695 toegelaten tot de Académie Francaise. In 1714 is hij aanwezig in Utrecht bij de vredesonderhandelingen die een einde moeten maken aan de Spaanse successieoorlogen.
Werk
Rond de tijd van de Utrechtse vredesbesprekingen schrijft St.Pierre zijn bekendste boek, het Projet pour rendre la paix perpétuelle en Europe dat in 1713 verschijnt. Hij beargumenteert hierin dat vrede in Europa alleen kan worden gevestigd als de Europese vorsten en leiders zich zouden verenigen in een groot congres, waarbij geschillen op vreedzame wijze zouden moeten worden bijgelegd. Ook zou er een internationaal hof moeten komen dat bindende uitspraken moet kunnen doen. In 1718 verschijnt La Polysynodie ou la pluralité des conseils, waarin St.Pierre kritiek uit op de despotistische regeerwijze van Lodewijk XIV.
Hoewel St.Pierre in zijn eigen dagen een bekend schrijver was, dankt hij zijn huidige reputatie aan Jean-Jacques Rousseau, die in 1754 een Extrait du Projet de Paix Perpétuelle schrijft, en in 1756 een commentaar op St.Pierre uitbrengt, Jugement du Projet de paix perpétuelle de Monsieur l'Abbé de Saint-Pierre. Zijn ideeën werden daarna gebruikt door o.m. Vattel en Kant.