Revalidatiegeneeskunde: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
'''Revalidatiegeneeskunde''' is het medisch specialisme (revalidatiearts)dat zich bezighoudt met het verbeteren van mensen met een tijdelijke of chronische aandoening van het [[bewegingsapparaat]] al dan niet in combinatie met [[hersenletsel]].
'''Revalidatiegeneeskunde''' is het medisch specialisme (revalidatiearts) dat zich bezighoudt met het verbeteren van mensen met een tijdelijke of chronische aandoening van het [[bewegingsapparaat]] al dan niet in combinatie met [[hersenletsel]].
Het doel is om mensen weer een plaats in de maatschappij te laten innemen. Bij kinderen gaat het vooral om het kiezen van het juiste schooltype en het behandelen van de beperkingen die door de verschillende aandoeningen ontstaan.
Het doel is om mensen weer een plaats in de maatschappij te laten innemen. Bij kinderen gaat het vooral om het kiezen van het juiste schooltype en het behandelen van de beperkingen die door de verschillende aandoeningen ontstaan.
Als aandoeningen gelden vooral [[neurologie|neurologische]] aandoeningen (CVA, dwarslesies, MS en perifere zenuwletsels) en niet-neurologische aandoeningen (amputaties, traumatologie, orthopedie, maar ook chronische pijn van onbegrepen aard).
Als aandoeningen gelden vooral [[neurologie|neurologische]] aandoeningen (CVA, dwarslesies, MS en perifere zenuwletsels) en niet-neurologische aandoeningen (amputaties, traumatologie, orthopedie, maar ook chronische pijn van onbegrepen aard).

Versie van 29 dec 2006 22:18

Revalidatiegeneeskunde is het medisch specialisme (revalidatiearts) dat zich bezighoudt met het verbeteren van mensen met een tijdelijke of chronische aandoening van het bewegingsapparaat al dan niet in combinatie met hersenletsel. Het doel is om mensen weer een plaats in de maatschappij te laten innemen. Bij kinderen gaat het vooral om het kiezen van het juiste schooltype en het behandelen van de beperkingen die door de verschillende aandoeningen ontstaan. Als aandoeningen gelden vooral neurologische aandoeningen (CVA, dwarslesies, MS en perifere zenuwletsels) en niet-neurologische aandoeningen (amputaties, traumatologie, orthopedie, maar ook chronische pijn van onbegrepen aard). De laatste jaren beweegt de revalidatiegeneeskunde zich vooral op het vlak van de behandeling van chronische pijn en arbeidshulpverlening.