Sestigers
De Zestigers zijn een groep schrijver in de Afrikaanse literatuur die met behulp van de Afrikaanse taal weerstand bood tegen het heersende apartheidsbeleid van de regering. Prominente prozaschrijvers waren Etienne Leroux, André P. Brink en Jan Rabie. Dichters uit deze literaire stroming waren onder meer Ingrid Jonker en Breyten Breytenbach. Adam Small en Bartho Smit zijn gekend als de grootste romanschrijvers.], Hennie Aucamp, Abraham H. de Vries en Henriette Grové.
Aanloop
In de jaren dertig en veertig vond in de Afrikaanse literatuur een verschuiving plaats naar een meer op het individu gericht schrijven. In 1955 was het Peter Blum die debuteerde als dichter met een meer maatschappelijk werk, waarbij de samenleving op caricaturele wijze, dus als parodie, onder de loep werd genomen. Als definitieve start van De Zestigers wordt het essay Vernuwing in die prosa van N.P. van Wyk Louw gezien. De literaire visie en doelstellingen hierin waren tot dan nog niet aan de orde in de Afrikaanse letteren.
Historische achtergrond
In 1948 boekte de Nasionale Party een grote verkiezingswinst waarna het nationalisme in Zuid-Afrika hoogtij vierde. In diezelfde periode waren het schrijvers als de Brit Alan Paton die wereldkundig maakte wat het systeem van de apartheid inhield. In 1961 wordt Zuid-Afrika een republiek, maar de apartheid brengt het land internationaal in een steeds groter isolement. In maart 1960 vindt een bloedbad plaats in Sharpeville en het PAC en de ANC worden verboden. Harold McMillan, de Britse premier, houdt in 1960 een toespraak waarin hij tegen de apartheid ingaat, waarop de Afrikaanse regering bij monde van regeringsleider H.F. Verwoerd laat weten dat de blanken in zijn land aan het roer blijven. De Afrikaanse media verslaan vervolgens het nieuws dat ANC-leider Alber Luthuli de Nobelprijs voor de Vrede krijgt niet en Nelson Mandela wordt met andere ANC-kopstukken gearresteerd en veroordeeld tot levenslang wegens onder meer hoogverraad.
De beweging
De Zestigers kenmerken door een bewuste literaire vorm, politiek en maatschappelijk bewustzijn en in tegenstelling tot eerdere stromingen in de Afrikaanse letteren drukken zij zich voornamelijk uit in poëzie in plaats van proza. Volgens Brink, die 20 jaar later geïnterviewd werd door de New York Times, waren De Zestigers geen beweging die zich bewust geformeerd had. De persoonlijkheden lagen zelfs dikwijls ernstig met elkaar in conflict.[1]elf as Suid-Afrikaanse (in teenstelling tot Afrikaner-) skrywers gesien.
Invloed van die Sestigers
Na De Zestigers zijn Antjie Krog en Wilma Stockenström verder gegaan de traditie van deze school. Etienne Leroux in in 1989 overleden. Breytenbach en Brink worden nu gerekend tot de wereldliteratuur. De afgelopen decennia zijn voorts enkele schrijvers met hun stijlen vermengd geraakt, in een literaire stroming die zich blijft richten op sociale en politieke themata.
| Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Sestigers op de Afrikaanstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
|