Stadssymfonie
Uiterlijk
Stadssymfonie | ||||
---|---|---|---|---|
Afbeelding gewenst | ||||
Alternatieve term | City symphony | |||
Opkomst | jaren '20 | |||
Gerelateerd | Documentaire | |||
Categorie met een overzicht van films | ||||
|
Een stadssymfonie is een avant-garde documentaire over het leven in de grootsteden. Meestal gaat het om Parijs, Nice en Berlijn. In Amerika kende het genre ook succes, dit ziet men in de film Manhatta.
Deze films zijn erg poëtisch. Men wil het leven in de grootstad via de camera vatten. De nadruk ligt op dynamiek en snelheid, het moderne en de onvermijdelijke fragmentatie van het bestaan.
In een stadssymfonie heerst steeds een eenheid van plaats en tijd. Zo tonen ze bijvoorbeeld vierentwintig uur in één stad.
Het genre van de city symphony beleefde zijn hoogtepunt rond de jaren 20 en 30 van de 20e eeuw. Kenmerken van films uit het genre zijn:
- de stad die gefilmd is wordt getoond als het hoofdpersonage van de film;
- de film is op locatie gedraaid;
- de film lijkt op een documentaire van het dagelijks leven (vaak wordt het ritme van een dag/nacht in de stad weergegeven);
- hoge graad van abstractie;
- gebruik van experimentele technieken;
- de film is zelfreflecterend.
Selectie cineasten en films
- Rien que les Heures (1926): de eerste echte stadssymfonie
- De man met de camera (Russisch: Человек с киноаппаратом), (1929)