Naar inhoud springen

Symfonie nr. 4 (Bentzon)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Kippenbot1 (overleg | bijdragen) op 16 jun 2017 om 16:50. (N.a.v. hernoeming/verwijdering categorie)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Symfonie nr. 4
Symphoni nr. 4
Metamorfoser
Componist Niels Viggo Bentzon
Soort compositie symfonie
Gecomponeerd voor symfonieorkest
Opusnummer 55
Compositiedatum 1948-1949
Première 1949
Opgedragen aan Svend Christian Felumb
Duur 31 minuten
Vorige werk Opus 54: Mosaique musical
Volgende werk Opus 56: Prelude en rondo
Oeuvre Oeuvre van Niels Viggo Bentzon
Portaal  Portaalicoon   Klassieke muziek

Niels Viggo Bentzon voltooide zijn Symfonie nr. 4 opus 55 in 1949.

Inleiding

Bentzon was een veelschrijver op het gebied van composities (meer dan 600 werken) en droeg 24 symfonieën toe aan dit genre binnen de klassieke muziek. Tegenover de grote hoeveelheid werken staat het kleine aantal dat ook maar enige bekendheid heeft (gekregen). Van de 24 symfonieën is slechts een handvol commercieel uitgebracht op compact disc, de rest verdween in de vergetelheid.

Bentzon’s vierde is in de stijl geschreven van de metamorfose, zoals ook Vagn Holmboe (zijn leermeester) vaan gebruikte. Bentzon voegde er zelf nog aan toe, dat hij tijdeens het componeren onder de indruk was van Peter Grimes van Benjamin Britten en dan met name het daaruit onttrokken zelfstandige werk Sea Interludes. Qua referentie is de achtste symfonie van Dmitri Sjostakovitsj ook een uitgangspunt. De wisseling tussen het gebruik van het totale orkest met terugval naar kamermuziekbezetting (deel 2 begint met een harpsolo) en weer terug is vergelijkbaar. Het gebruik van dreigende pauken en de soms nadrukkelijk aanwezige xylofoon is ook een overeenkomst. De symfonie van Bentzon mist de enorme pathos van de Rus en klinkt moderner. Het werk kent drie hoofdthema’s die in elkaar verwikkeld raken, een lyrische, een barokachtige en een koraal. De thema’s duiken steeds in andere vorm weer op, het kenmerk van een symfonie.

Delen

Het werk kent een driedelige opbouw:

  1. Vivace – Moderato non troppo – Allegro
  2. Tempo di largamente
  3. Allgeor ma non troppo

Orkestratie

Discografie