Naar inhoud springen

Teleangiëctasie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Esculaap
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Teleangiëctasieën zijn blijvend verwijde bloedvaatjes vlak onder het oppervlak van de huid, zichtbaar als rode vaattekening met maximaal zo'n 1 millimeter doorsnede. Dikkere vaten worden geen teleangiëctasieën genoemd. Roodheid zonder dat er vaattekening zichtbaar is wordt erytheem genoemd. Teleangiëctasieën kunnen in verschillende vormen bij uiteenlopende aandoeningen voorkomen.

Het woord is etymologisch afkomstig van het Griekse

  • τέλος (télos, einde),
  • αγγείων (angeíon, [bloed]vat) en
  • έκτασης (éktasis, omvang/spreiding/verdunning),

in het geheel '[overmatige] omvang van de eind-vaten (haarvaten)'.

Factoren en prikkels die teleangiëctasieën kunnen veroorzaken of verergeren zijn: veroudering, erfelijkheid, huidtype, alcoholgebruik, blootstelling aan de zon, langdurig op de huid smeren van corticosteroïden, of temperatuurschommelingen.

  • Spataders: hoewel ze aan de definitie voldoen, worden bezemrijsvaatjes meestal geen teleangiëctasie genoemd. Het zijn de spataders van de kleinste vaatjes, vooral aan de benen. Ze zijn blauwgekleurd.
  • Wijnvlek: ontstaat ook door toename van vaatjes, maar deze zijn niet afzonderlijk zichtbaar.