Naar inhoud springen

Temperatuurcoëfficiënt

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Koitus~nlwiki (overleg | bijdragen) op 11 mei 2019 om 18:37.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

De temperatuurcoëfficiënt (), eenheid kelvin−1 (K−1), drukt de gevoeligheid van de elektrische weerstand van een materiaal uit voor schommelingen in de temperatuur en wordt gedefinieerd als:

met:

α de temperatuurcoëfficiënt van het materiaal, uitgedrukt in kelvin−1 (K−1)
ρ de soortelijke weerstand in ohm meter (Ωm)
T de absolute temperatuur in kelvin

Drukken we dit uit in termen van elektrische geleidbaarheid dan krijgen we:

met:

α de temperatuurcoëfficiënt van het materiaal, uitgedrukt in kelvin−1 (K−1)
σ de soortelijke geleidbaarheid in siemens per meter
T de absolute temperatuur in kelvin

Aan de hand van de temperatuurcoëfficiënt kan men materialen in delen in twee categorieën:

α>0, het materiaal is, hetzij een isolator, hetzij een geleider
α<0, het materiaal is een halfgeleider