Terrein (geologie)

Met een terrein (het Engelse woord is terrane - niet terrain) wordt in de geologie en paleogeografie een gebied bedoeld met een redelijke omvang (minstens een paar tientallen km) waarin gesteenten met dezelfde metamorfe en/of tektonische geschiedenis voorkomen.

Terreinen worden meestal begrensd door geologische breukzones. Een kraton of een microcontinent kan bijvoorbeeld opgebouwd zijn uit één of meerdere terreinen, die tijdens orogeneses aan elkaar zijn gegroeid. In een gebergte hoeven terreinen niet op één plek te dagzomen, als op verschillende plekken gesteente met dezelfde metamorfe geschiedenis wordt gevonden kan worden geïnterpreteerd dat dit oorspronkelijk één terrein was.

Het concept terrein ontstond in de jaren '70, toen men de geologie van westelijk Canada in kaart bracht. De aaneenschakeling van Proterozoische terreinen in dat gebied had geologen daarvoor voor raadsels gesteld, maar de opkomst van de platentektoniek gaf een verklaring hoe stukken korst die oorspronkelijk ver uit elkaar lagen samen geklonterd waren tot een kraton.