Gebruiker:MoiraMoira/Win Remmerswaal
Spelersstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]
| Jaar | wedstrijden | club | competitie | niveau |
|---|---|---|---|---|
| 1970 - 1974 | ?? | Storks Den Haag | Nederlandse hoofdklasse | |
| 1975 | 21 | Winter Haven Red Sox | Florida State League | A |
| 1976 | 22 | Bristol Red Sox | Eastern League | AA |
| 1976 | 22 | Winter Haven Red Sox | Florida State League | A |
| 1977 | 23 | Bristol Red Sox | Eastern League | AA |
| 1977 | 23 | Pawtucket Red Sox | International League | AAA |
| 1978 | 24 | Pawtucket Red Sox | International League | AAA |
| 1979 | 25 | Boston Red Sox | American League | MLB |
| 1979 | 25 | Pawtucket Red Sox | International League | AAA |
| 1980 | 26 | Boston Red Sox | American League | MLB |
| 1980 | 26 | Pawtucket Red Sox | International League | AAA |
| 1981 | 27 | Pawtucket Red Sox | International League | AAA |
| 1982 - 1985 | ?? | Parma | Italiaanse hoofdklasse | |
| 1986 | ?? | Nettuno | Italiaanse hoofdklasse | |
| 1987 | ?? | San Marino | Italiaanse hoofdklasse |
the longest game
Win Remmerswaal http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:MghcE2Ji3FUJ:willebill.blogspot.com/2007/03/winneke-remmerswaal-2.html+%22win+remmerswaal%22&cd=37&hl=nl&ct=clnk&gl=nl&client=firefox-a&source=www.google.nl Winneke Remmerswaal 2 Een paar jaar geleden zat ik in Pickles Pub, recht tegenover de Yard, naar een uitwedstrijd tegen Texas te kijken en Melvin Mora sloeg een homerun. Wij allemaal tegen de TV schreeuwen en aan mij hoor je natuurlijk dat ik geen Amerikaan ben. Vraagt een man naast me ineens “where you from?”.
Ik vertellen dat ik Nederlander ben en hoe het komt dat ik een O’s fan ben. Heel verhaal, we drinken wat biertjes erg gezellig en hij vraagt ineens of ik Win Remmerswaal ken….. Ja, die ken ik natuurlijk, sterker nog ik heb hem in de jeugd nog wel met Wassenaar tegen VUC zien spelen, en dat het zo jammer was dat hij het maar 2 jaar bij de Sox heeft volgehouden.
Zegt hij, zijn naam is Ed Kenney (de toenmalige director baseball administration for the Orioles) ik ben degene die er voor gezorgd heeft dat hij terug naar Nederland kon gaan. Oeps, vertel: Win had arm problemen en moest terug naar AA Bristol aangezien het niet meer ging in Boston. Alleen hij kwam maar niet.
Loopt Kenney, die daar de business manager is, op een middag een bar in en de barkeeper zegt tegen hem of hij weet dat één van zijn spelers hier al vier dagen zit. Kenney zegt dat hij geen spelers mist maar de barkeeper wijst op Remmerswaal, hij daar en Remmerswaal was terecht.
De volgende middag komt Winneke eindelijk binnen en Ed zegt dat hij Boston moet bellen, duurde 2 minuten en hij was met onmiddellijke ingang released, hij kon gaan. Volgens Kenney leek Remmerswaal er totaal niet mee te zitten.
Hij vertelde nog dat Win zijn grootste probleem was dat hij niet met de druk kon omgaan en daardoor een drankprobleem en waarschijnlijk nog wat meer had ontwikkeld. Gezien zijn latere problemen kan ik me er iets bij voorstellen. http://willebill.blogspot.com/2007/03/winneke-remmerswaal-2.html
http://www.parool.nl/parool/nl/11/SPORT/article/detail/268014/2009/11/16/En-de-genomineerden-zijn.dhtml
Maandagavond wordt tijdens het sportschrijversdiner in Amsterdam voor de vijfde maal de Hard Gras Prijs voor het beste sportjournalistieke verhaal uitgereikt. De winnaar krijgt 7500 euro en een kunstwerk van Jeroen Henneman. De vier genomineerde auteurs vertellen.
(ARTHUR VAN DEN BOOGAARD)
Hard gras Prijs voor Sportjournalistiek 2009
Journalist Leo Verheul (54) schreef begin 2009 voor het sporthistorisch tijdschrift Achilles het verhaal 'Waar een wilg is, is een weg'; over de honkballer Winneke 'Win' Remmerswaal, die ondanks een drankprobleem in 1979 als eerste Nederlander actief was in de Amerikaanse Major League als werper voor de Boston Red Sox en na een toeval in 1997 zijn dagen slijt in een rolstoel in een Haags verzorgingstehuis.
Ik ging zitten achter mijn computer en tweeënhalf uur later stond het verhaal op papier. Natuurlijk moest er nog worden geschaafd, maar de grote lijn stond. Die noodzaak komt door mijn betrokkenheid met Win. Zoals ik in het verhaal schrijf, hadden we vanaf het eerste moment dat ik Win als jonge journalist eind jaren zeventig interviewde een klik. Door de jaren heen, met de terugkerende problemen met drank, maar ook met zijn honkbalsuccessen in Italië, hebben we contact gehouden. Behalve een verslag van onze ontmoetingen is het een eerbetoon aan een groot honkbaltalent. Na verschijning van het verhaal heb ik het aan zijn vader Jaap, die ook in het verhaal wordt opgevoerd, laten lezen. Aanvankelijk vond hij het niks. Hij zei zich te schamen. Maar na een week draaide hij bij. Mensen uit zijn omgeving reageerden positief op de tekst. En toen ik hem vorige week vertelde van de Hard Gras-nominatie was hij daar best trots op. Van het eventuele prijzengeld maak ik tweeduizend euro over naar de dochter van Win. Zij studeert nog en is de oogappel van vader en opa.
pawtucket book