Victor de Sabata
Victor de Sabata (Triëst, 10 april 1892 - Santa Margherita Ligure, 11 december 1967) was een Italiaanse dirigent en componist.
Loopbaan
[bewerken | brontekst bewerken]Hij studeerde in Milaan en dirigeerde voor het eerst in Monte Carlo, waar hij op 21 maart 1925 de première van Maurice Ravels L'enfant et les sortilèges leidde. Van 1927 tot 1957 was hij hoofddirigent van het Teatro alla Scala te Milaan, maar hij had in die tijd tevens gastdirigentschappen in heel Europa. In tegenstelling tot zijn concurrent Arturo Toscanini dirigeerde hij ook in Nazi-Duitsland, waar hij onder meer als Wagner-dirigent de hoogste achting kreeg.
Dirigeerstijl
[bewerken | brontekst bewerken]De Sabata werd door veel van zijn tijdgenoten beschouwd als nuchterder en diepzinniger dan Toscanini, een mening die werd vertegenwoordigd door onder anderen Sergiu Celibidache (die de dirigent in de jaren 1930 en 1940 vaak meemaakte in Berlijn).
Nalatenschap
[bewerken | brontekst bewerken]Aan hedendaagse muziekliefhebbers is de dirigent De Sabata voornamelijk bekend door zijn door Walter Legge geproduceerde opnames van Tosca en het Requiem van Verdi. De componist De Sabata, aan de andere kant, is zo goed als vergeten. Zijn opera Il macigno ging in 1917 in première aan de La Scala, maar de partituur ging verloren tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Voornaamste composities
[bewerken | brontekst bewerken]- Symphonic suite (1912).[1][2]
- Il macigno; 3 atti di Alberto Colantuoni ("De rots", opera in drie bedrijven, 1917).[3] Herzien als Driada in 1935.[4]
- Melodia per Violino (1918)[5]
- Juventus: poema sinfonico ("Juventus: symfonisch gedicht", 1919).[6]
- Lisistrata (opera, naar Aristophanes, 1920).[7]
- La notte di Plàton: quadro sinfonico per orchestra ("De nacht van Plato: symfonische schets voor orkest", 1923).[8]
- Gethsemani, poema contemplativo per orchestra ("Gethsemane, beschouwend gedicht voor orkest", 1925).[9]
- Mille e una notte: fiaba coreografica in 7 quadri ("Duizend-en-een-nacht: choreografisch sprookje in zeven tonelen", ballet, 1931).[10]
- Incidentele muziek voor Shakespeares The Merchant of Venice, 1934.
Spelling van de naam
[bewerken | brontekst bewerken]Victor de Sabata en Victor De Sabata worden beide aangetroffen, en de voornaam wordt vaak gezien in de Italiaanse vorm Vittorio, in het bijzonder in Italië. Voorbeelden van de handtekening van de dirigent tonen echter duidelijk dat hij zijn naam spelde als Victor de Sabata, met een kleine letter "d",[11][12] en affiches uit zijn tijd geven aan dat hij de voornaam Victor gebruikte, zelfs wanneer hij in Italië uitvoeringen gaf.[13]
Noten
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ de Sabata, Victor (1912). Symphonic Suite. Ricordi.
- ↑ The New York Philharmonic Leon Levy Digital Archives: https://archives.nyphil.org/index.php/artifact/56eb8a25-4c46-49f9-83a2-d68048d5f4dc-0.1/fullview#page/1/mode/2up
- ↑ de Sabata, Victor (1919). Il macigno; 2 atti di Alberto Colantuoni.. Ricordi, Milan, New York.
- ↑ de Sabata, Victor (1935). Driada. Ricordi, Milan.
- ↑ de Sabata, Victor (1918). Melodia per violino. Ricordi.
- ↑ de Sabata, Victor (1919). Juventus: poema sinfonico. Ricordi, Milan, New York.
- ↑ Randel, Don Michael (1996). The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge, MA: Belknap Press of Harvard University Press. pp. 210–11. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ de Sabata, Victor (1924). La notte di Plàton: quadro sinfonico per orchestra. Ricordi, Milan, New York.
- ↑ de Sabata, Victor (1925). Gethsemani, poema contemplativo per orchestra. Ricordi, Milan, New York.
- ↑ de Sabata, Victor (1931). Mille e una notte: fiaba coreografica in 7 quadri. Ricordi, Milan.
- ↑ The Bakaleinikoff Tablecloth: Victor de Sabata. Gearchiveerd op 27 september 2011.
- ↑ Foto handtekening.
- ↑ La Scala Bookstore: Concerto pro Lana. Gearchiveerd op 10 May 2006.
