Big Chief Ellis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Wilbert Ellis)
Big Chief Ellis
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam Wilbert Thirkield Ellis
Bijnaam Big Chief
Geboren Birmingham, 10 november 1914
Geboorteplaats BirminghamBewerken op Wikidata
Overleden Birmingham, 20 december 1977
Overlijdensplaats BirminghamBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) blues
Beroep zanger, pianist
Instrument(en) piano
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Wilbert Thirkield Ellis (Birmingham, 10 november 1914 - aldaar, 20 december 1977)[1] was een Amerikaanse bluesmuzikant (zang, piano).

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Ellis leerde als autodidact piano spelen op 11-jarige leeftijd. Zijn bijnaam 'Big Chief' kreeg hij tijdens zijn kindertijd van een vriend, omdat zijn moeder een Black Creek-Indiaanse was. Laat jaren 1920 speelde hij op plaatselijke feesten en dansevenementen. Hij verliet zijn geboortestad en zwierf rond door de Verenigde Staten, waarbij hij zijn hoofd boven water hield met losse karweitjes. Tussen 1939 en 1942 vervulde hij zijn militaire dienstplicht. Na beëindiging van zijn diensttijd verhuisde hij naar New York, waar hij een bar leidde, die het trefpunt werd van plaatsgebonden bluesmuzikanten. Een van hen, Brownie McGhee, bood hem de gelegenheid om platen op te nemen, nadat hij hem voor de eerste keer had gehoord op de piano. Tijdens de jaren 1950 nam hij enkele platen op en speelde hij bij opnamen, waaronder voor McGhee. Ellis werd een ijkpunt in het kleine New Yorkse bluescircuit.

Uiteindelijk stapte hij af van de muziek, omdat hij geloofde er zijn levensonderhoud niet mee te kunnen verdienen. In 1972 verhuisde hij naar Washington D.C. en kocht hij een drankenwinkel. Na zijn terugkeer in de muziekbusiness (een check van 75 dollar voor een optreden van 15 minuten hadden hem overtuigd) formeerde hij met de onbekende Piedmont-gitarist John Cephas de Barrelhouse Rockers. Tot de band behoorde ook de mondharmonicaspeler Phil Wiggins. In 1977 ging hij terug naar Alabama en overleed kort voor zijn eerste Europese tournee. John Cephas en Phil Wiggings gingen verder als het duo Cephas & Wiggins[2][3].

Overlijden[bewerken | brontekst bewerken]

Big Chief Ellis overleed in december 1977 op 63-jarige leeftijd.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Big Chief Ellis Featuring Tarheel Slim, Brownie McGhee (1977)