Niet-doding verwijst naar de afwezigheid van het doden, van het bedreigen om te doden en van condities die het doden in de menselijke samenleving in de hand kunnen werken.[1] Al wordt de term in de academische wereld meestal gebruikt voor het doden van mensen, het kan uiteraard uitgebreid worden tot het doden van dieren en andere levensvormen.[2] Dit is ook het geval voor het traditionele gebruik van de term niet-doding als onderdeel van de Boeddhistische moraal, zoals beschreven is in het eerste voorschrift van de Pancasila[3] en in soortgelijke vorm geldt in de gehele wereld van spirituele tradities.[4]
De term niet-doding werd recentelijk gebruikt in het "Charter for a World without Violence" (Handvest voor een wereld zonder geweld)[5], zoals goedgekeurd door de 8ste wereldtop van Nobel-vredesprijswinnaars.[6][7]
↑Glenn D. Paige, Nonkilling Global Political Science. Center for Global Nonkilling, 2002; 3rd ed. 2009, page 1.[1]
↑V. K. Kool and Rita Agrawal, "The Psychology of Nonkilling", in Toward a Nonkilling Paradigm, edited by Joám Evans Pim. Honolulu: Center for Global Nonkilling, 2009 [2].
↑Stewart McFarlane in Peter Harvey, ed., Buddhism. Continuum, 2001, page 187. Buddhist Scriptures in Pali language have explicit reference to nonviolence and nonkilling: monks should not only themselves abstain from killing but should also refrain from encouraging other people to kill themselves (Vinayapitaka III: .71-74)
↑8th World Summit of Nobel Peace Laureates, Charter for a World without Violence. Rome, December 15, 2007.[3]
↑"To address all forms of violence we encourage scientific research in the fields of human interaction and dialogue and we invite participation from the academic, scientific and religious communities to aid us in the transition to nonviolent, and nonkilling societies".
