Naar inhoud springen

Spoorlijn Oslo - Magnor

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kongsvingerbanen
Oslo - Magnor
Totale lengte121,7 km
Spoorwijdte1435 mm
Aangelegd doorNSB
Geopend1862
Huidige statusin gebruik
Geëlektrificeerdja
Aantal sporen1, deels 2
Treindienst doorNSB, CargoNet
Traject
tSTR Oslotunnel (1980) Drammenbanen
tBHFe@g 0,27 Oslo S (1854)
T-bane
LSTR Hovedbanen
BHF 20,95 Lillestrøm (1854) 109,0 m
dABZgldLSTRq Hovedbanen/Gardermobanen
STRo Rv120 (ca. 30 m)
STR+lABZgr sidesportil Lillestrøm industriområde
DSTSTR{{{3}}}
ENDExeSTR{{{3}}}
exSBRÜCKESBRÜCKE Rv159
exENDEehKRZWae Jernbrua (over Leira, ca. 60 m)
HST 24,40 Tuen (1931)
KDSTaqABZg+r Tuen bruk
eHST Nordåkre (1935)
eABZgr Ekornes fabrikksidespor
BUE Fv279
HST 27,58 Nerdrum (1931)
SBRÜCKE Rv22
BHF 29,11 Fetsund (1862) 107,4 m
hKRZWae Fetsund bru (1919, 420 m) over Glomma
HST 29,91 Svingen (1931)
eHST Varå (1932)
eHST Holter (1932)
HST 34,19 Guttersrud (1931)
eHST Lystad (1932)
eHST Østby (1932)
SBRÜCKE Rv172
lDAMPFBHFKBHFa 37,53 Sørumsand (1892) 120,1 m
STR+lKRZoSTRr Urskog–Hølandsbanen (Museumspoorlijn)
SBRÜCKESBRÜCKE Rv171
BHFeHST Bingsfoss (-1942)
LSTRhKRZWae Fossåa (ca. 110 m)
BHF 41,98 Blaker (1862) 114,3 m
BHF 45,11 Rånåsfoss (1918) 122,5 m
HST 46,87 Auli(1974)
STRo Rv175 (ca. 15 m)
eHST Grøndal (1932)
BHF 48,87 Haga (1862) 126,4 m
eHST Haugen (1932)
eHST Stubberud (1932)
HST 53,38 Bodung (1913) 126,6 m
eABZgl Nes kommunale industriområde
eHST Folvell (1932)
eHST Brauter (1932)
eHST Velvang (1932)
eHST Fjuk (1932)
STRo Rv175 (ca. 20 m)
BHF 58,46 Årnes (1862) 127,1 m
eHST Husmo (1933)
eHST Funnefoss (1933)
BHF 67,17 Seterstøa (1862) 135,4 m
BHF 73,35 Disenå (1865) 134,7 m
BUE Fv290
eABZg+r sidespor van Brødrene Hetland
BHF 79,24 Skarnes (1862) 138,0 m
STRo Rv24 (ca. 15 m)
hKRZWae Mangåa (ca. 60 m)
eHST Mangbakken (1936)
BUE Rv175
ABZglKDSTeq Mangå sag og høvleri
BUE Fv285
BHF 87,22 Sander (1862) 141,7 m
BUE Fv294
eHST Mellandsmo (1946)
hKRZWae Mellandsåa (ca. 45 m)
BHF 92,37 Galterud (1864) 140,4 m
SBRÜCKE Rv175 og Skyrudåa (ca. 65 m)
eABZg+lexKDSTeq Siva-anlegget
BHF 100,28 Kongsvinger (1862) 148,1 m
SBRÜCKE Rv2
dABZgldLSTRq Solørbanen naar Elverum
eHST Vingersjø (1932)
eABZgr zijlijn naar Tarven grustak
hKRZWae Tarvanelva (ca. 35 m)
DST 107,15 Granli (1898)
ABZglKDSTeq Gropa grustak
BUE Fv345
eHST Gjermshus (1932)
hKRZWae Vrangselva (ca. 35 m)
eHST Snarebrua (1932)
hKRZWae Vrangselva (ca. 20 m)
hKRZWae Vrangselva (ca. 60 m)
DST 112,46 Åbogen (1865)
eHST Eidsbrua (1932)
eHST Sandnesberget (1932)
eHST Grasmo (1932)
eABZgl Grasmo sidespor
hKRZWae Vrangselva (ca. 30 m)
DST 122,15 Matrand (1865)
eHST Stansberg (1932)
eABZg+l Hesbøl sidespor
eBHF 127,27 Skotterud (1865)
exdLSTRqeABZgrd Vestmarkabanen (opgebroken)
BUE Rv202
eHST Valmann (1932)
BUE Fv347
eDST 133,08 Magnor (1865)
GRENZE
135,65
208
grens (N) / (S) (1932)
LSTR Värmlandsbanan richting Charlottenberg

De spoorlijn Oslo - Magnor ook wel Kongsvingerbanen genoemd is een spoorlijn tussen de Noorse hoofdstad Oslo en de grensplaats Magnor gelegen in de provincie Innlandet. Het traject sluit aan op de Värmlandsbanan en via de Zweedse stad Charlottenberg en de stad Laxå verder over de Västra stambanan naar de Zweedse hoofdstad Stockholm.

Het traject werd op 3 oktober 1862 geopend.

Treindiensten

[bewerken | brontekst bewerken]

De Norges Statsbaner verzorgt het personenvervoer op dit traject met NSB Regiontog / RB treinen.

De treindienst wordt sinds 2001 uitgevoerd met treinstellen van het type BM 73b.

  • IC 04 / 70: Stockholm - Laxå - Karlstad - Charlottenberg - Årnes - Oslo S

De treindienst wordt uitgevoerd met treinstellen van het type BM 69 en het type BM 72.

  • RB 460: Oslo S - Årnes - Kongsvinger

Aansluitingen

[bewerken | brontekst bewerken]

In de volgende plaatsen was of is er een aansluiting van de volgende spoorwegmaatschappijen:

Oslo Sentralstasjon

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Oslo Sentralstasjon voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
  • Vestmarkabanen, spoorlijn tussen Skotterud en Vestmarka / Stangeskovene

Elektrische tractie

[bewerken | brontekst bewerken]

Het traject werd in 1951 geëlektrificeerd met een spanning van 15.000 volt 16 2/3 Hz wisselstroom.

[bewerken | brontekst bewerken]