David Gilmore

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Deze pagina gaat over de Amerikaanse jazz muzikant. Voor de Britse muzikant bekend van Pink Floyd zie David Gilmour.


David Gilmore
David Gilmore in 2011
Algemene informatie
Geboren Cambridge, 5 februari 1964
Geboorteplaats CambridgeBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) jazz
Beroep muzikant
Instrument(en) gitaar
Officiële website
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

David Gilmore (Cambridge, 5 februari 1964)[1][2] is een Amerikaanse jazzgitarist.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn gitaaropleiding bij John Baboian en Randy Roos in Boston studeerde hij aan de universiteit van New York onder Joe Lovano en Jim McNeely. Vanaf 1987 werkte hij professioneel eerst met het M-Base Collective[3] rond Steve Coleman, later ook met Ronald Shannon Jackson, Trilok Gurtu, Graham Haynes, Robin Eubanks en Lonnie Plaxico. Sinds de jaren 1990 was hij lid van de band Lost Tribe[4], daarnaast trad hij ook op met Meshell Ndegeocello, Monday Michiru en Tom Lang.

In 1995 werd hij lid van de band van Wayne Shorter. Verder nam hij albums op met Christian McBride, Carolyn Leonhart, Don Byron en Uri Caine en werkte hij tournees af met Bill Evans, Victor Bailey en Cindy Blackman. In 2001 verscheen de debuut-cd Ritualism van de band Kindread Spirits, die hij had geformeerd met zijn broer Marque Gilmore, Matt Garrison en Aref Durvesh. In 2006 volgde Unified Presence, waarop Gilmore samen speelde met Christian McBride, Jeff 'Tain' Watts en Ravi Coltrane. In 2017 bracht Gilmore het album Transitions uit bij Criss Cross.

Bovendien is Gilmore ook werkzaam als componist en producent. Als sideman was hij o.a. te horen met Wayne Shorter, Cindy Blackman, Geri Allen, Steve Coleman, Alice Coltrane, Ravi Coltrane, Jack DeJohnette, Rachelle Ferrell, Cyndi Lauper, Branford en Wynton Marsalis, Dianne Reeves, The Jazz Crusaders, Art Blakey en Cassandra Wilson.