Gebruiker:JUFLI/Serenade voor Strijkers (Tsjajkovski)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Tsjajkovski's Serenade voor Strijkers in C-majeur, Op. 48, werd gecomponeerd in 1880.[1]

Vorm[bewerken | brontekst bewerken]

De Serenade voor Strijkers heeft 4 delen:

  1. Pezzo in forma di sonatina: Andante non troppo — Allegro moderato
  2. Valse: Moderato — Tempo di valse
  3. Élégie: Larghetto elegiaco
  4. Finale (Tema russo): Andante — Allegro con spirito

Tsjajkovski wilde dat het eerste deel leek op de stijl van Mozart en het is dan ook gebaseerd op de vorm van de klassieke sonatine, met een langzame inleiding.[2] De opwindende, 36-maten lange, introductie die is gemarkeerd als "sempre marcatissimo" en volstaat met dubbelgrepen in de violen en altviolen, vormt zo torenhoge akkoordstructuren. Deze introductie komt opnieuw voor aan het einde van dit eerste deel en verschijnt vervolgens, getransformeerd, in de coda van het vierde deel en verbindt zo het hele werk met elkaar.

Op de tweede pagina van de partituur schreef Tsjajkovski: "Hoe groter het aantal spelers in het strijkorkest, hoe meer dit in overeenstemming is met de wensen van de auteur."[1]

Het tweede deel, de Valse, is op zichzelf ook een populair stuk geworden

Premières[bewerken | brontekst bewerken]

De Serenade kreeg een privévoorstelling in het Conservatorium van Moskou op 3 december 1880. De eerste publieke uitvoering vond plaats in Sint-Petersburg op 30 oktober 1881 onder leiding van Eduard Napravnik.

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. a b Tchaikovsky-Research Wiki Page on the String Serenade. Geraadpleegd op June 21, 2015.
  2. Program Notes, Tchaikovsky Serenade for Strings. Sydney Symphony. Geraadpleegd op February 14, 2014.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Categorie:Compositie voor strijkorkest Categorie:Compositie voltooid in 1880 Categorie:Serenade Categorie:Compositie van Pjotr Iljitsj Tsjajkovski Categorie:Wikipedia:Pagina's met vertalingen die niet zijn nagekeken