Kimberly Jones

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Kimberly Shaefer)
Kimberly Jones
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Bijnaam Kim
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Amerikaanse
Geboorteplaats Columbus, GA, VS
Geboortedatum 28 september 1957
Profdebuut 1979[1]
Met pensioen april 1987
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 232.880 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 16–31
Titels 2
Hoogste positie 25e (19 maart 1984)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1983, 1984)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1981)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1982)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1983)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 6–24
Titels 0
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1984)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1980, 1984)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1980, 1982)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1980, 1981, 1983, 1984)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 3–8
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (1980, 1982, 1984)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (1981, 1984)
Vlag van Verenigde Staten US Open halve finale (1983)
Laatst bijgewerkt op: 19 augustus 2018
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1983 41
1984 66
1985 59
1986 189
1987 406

Kimberly (Kim) Jones (Columbus, 28 september 1957) is een voormalig tennisspeelster uit de Verenigde Staten. Jones speelt rechtshandig. Zij was actief in het proftennis van 1979 tot in 1987. Vanaf december 1982 speelde zij onder haar getrouwde naam Kimberly Shaefer.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Jones debuteerde in 1979 op het Avon Futures-toernooi van Austin (VS). Zij won enkele maanden later haar eerste titel, op het toernooi van Newport Beach, waar zij landgenote Ann Henricksson in de finale versloeg. In 1983 won Jones (inmiddels Shaefer genaamd) haar tweede enkelspeltitel, op het WTA-toernooi US Indoor in Hartford, waar zij op weg naar de finale drie top-25 speelsters uitschakelde,[1][2] en in de finale zegevierde over de West-Duitse Sylvia Hanika (WTA-5).

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op het US Open 1983. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 25e plaats, die zij bereikte in maart 1984.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Jones was in het dubbelspel minder actief dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1980 en bereikte dat jaar tweemaal een dubbelspelfinale, eenmaal in februari in Toronto (samen met landgenote Lea Antonoplis) en andermaal in juni in Beckenham (samen met landgenote Lindsay Morse). Daarna deed zij relatief weinig aan dubbelspel. Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op het Australian Open 1984, samen met landgenote Mary-Lou Piatek.

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Haar enige resultaat van betekenis is het bereiken van de halve finale op het US Open 1983, samen met de Australiër Syd Ball.

Naast en na de actieve loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Bron:[1]
In 1984 en 1985 was Jones-Shaefer vicepresident van de WTA – zij zat er vier jaar in de raad van bestuur. In 1987 stopte zij met actief tennissen om moeder te worden, waarna zij tennislessen ging geven in Great Falls (Virginia) en aan de Langley High School in McLean (Virginia). Zij kreeg in totaal drie kinderen. In 2000 verhuisde Jones naar Cincinnati, waar zij tennislerares werd aan de Queen City Racquet Club. Daarnaast was zij hoofdcoach aan de Mt. Notre Dame High School (2001) en aan de Walnut Hills High School (2002). In de periode 2003–2008 was Jones hoofdtenniscoach aan de University of Cincinnati.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 1979-03-25 Vlag van Verenigde Staten WTA Newport Beach Vlag van Verenigde Staten Ann Henricksson 6-4, 6-1
2. 1983-10-02 Vlag van Verenigde Staten WTA Hartford tapijt (i) Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Sylvia Hanika 6-4, 6-3
verloren finales
1. 1983-07-17 Vlag van Verenigde Staten WTA Newport (VS) gras Vlag van Verenigde Staten Alycia Moulton 3-6, 2-6

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 1980-02-17 Vlag van Canada WTA Toronto hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Lea Antonoplis Vlag van Canada Marjorie Blackwood
Vlag van Australië Pam Whytcross
6-3, 6-7, 3-6
2. 1980-06-07 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Beckenham gras Vlag van Verenigde Staten Lindsay Morse Vlag van Verenigde Staten Andrea Buchanan
Vlag van Verenigde Staten Diane Desfor
7-6, 4-6, 2-6

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R g.t.
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 2R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 2R 1R 3R 2R 1R 1R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1980 1981 1982 1983 1984 1985
Vlag van Australië Australian Open 1R KF
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 1R 3R 2R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 2R 1R 2R 2R 1R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1980 1981 1982 1983 1984 1985
Vlag van Australië Australian Open
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R HF 1R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]